I chyba na skupieniu się skończyło lub nadal w tym skupieniu trwają. A sztuki filmowej, jak nie było, tak nie ma. Tylko popłuczyny popłuczyn. I resztki rzucone z pańskiego stołu chmarze komentatorów, by achali i ochali, ale bez cienia nadziei, że się gawiedź da nabrać.