ale - super spoiler - film trwa 80 minut i tych dziesięciu brakuje, końcowe wyznanie z przysłowiowej czapy i nieco rozczarowuje, można było jakoś inaczej, nie wiem, mniej pośpiesznie, mniej życzeniowo, na to "przepraszam" niewiele rzeczy w filmie wskazuje..

(innemi słowy na miejscu braciszków grubym flamastrem postawiłbym tę kropkę nad kropką nad i pozwalając ahmedowi wbić jej szpikulec w szyję i allahu akbar włożyłbym mu w usta, kiedy ta nauczycielka pochyla się nad nim i tak pięknie lituje)

No właśnie. On idzie ją ukatrupić. Wcześniej z zimną krwią oszukuje wychowawcę, psycholog, ucieka. Nagle mu mija;)

tak, tak, w tą przemianę głównego bohatera, zwłaszcza taką - by tak rzec - znienacka, na chybcika, z nagła zgoła dopadającą widza gdzieś zza węgła, niczym nieumotywowaną jak piszesz trudno jest uwierzyć, ostatecznie albo cośtam w filmie było, ale podczas zabawy nożyczkami na stole montażowym wyleciało (film jest za krótki, sędzia przysnął chyba, coś mu się przyśniło i zagwizdał, nie ma nawet tych dziewięćdziesięciu minut gry regulaminowych do końca dojechanych, cóż dopiero mówić o doliczaniu kolejnych?) albo to po prostu wyraz zwanego myślenia życzeniowego jego twórców, choć o to ostatnie to bym ich akurat nie podejrzewał. nie raz pozostawiali widza ze znacznie większą gulą w gardle trudną do przełknięcia po prostu, ale też, przyznać trzeba, iż takiego rozstrzału planetarnego to jeszcze nie mieli, jako iż ta jednostkowa historia jedynie odzwierciedla szersze problemy tego najpiękniejszego ze wszystkich zawysepkowanych w kosmosie i okolicach światów. innemi słowy tak jakby przytępili trochę własny aparat krytyczny, powiedzmy, własny realizm, religię pesymizmu i zdrowego rozsądku po to, by powiedzieć, że zawsze możliwa jest zmiana, po czym stanąć nad urwiskiem i wykrzyczeć: towarzysze! obywatele! ludu pracujący babilonu, opamiętajcie się!