Z jednej strony chciałoby się wierzyć, że porządne trzaśnięcie w łeb spowodowało właściwe ustawienie klepek... A poważnie: chłopak otarł się o śmierć, może dzięki temu uświadomił sobie, czego pragnął dla - ukochanej przecież jeszcze niedawno - nauczycielki.
Z drugiej strony - cały czas bałam się, że będzie miał dość siły, żeby użyć haka i zaatakować kobietę. Jego twarz pozostawała tak samo nieruchoma, jak wtedy, kiedy pisał list do matki i chował ostrze do skarpety.
Scena kończąca została nakręcona w mistrzowski sposób, pozostawiając tę właśnie wątpliwość: zrozumiał swój błąd czy po raz kolejny oszukał otoczenie?

Nie sądzę by było to po to, aby mu pomogła (zrobiłaby to i tak, prawie każdy by to zrobił; poza tym i tak do niego biegła zobaczyć co się stało). Bohater to zmanipulowane dziecko, myślę ze pod wpływem traumatycznego wydarzenia, takiego wypadku (nie był w stanie się ruszyć, prawie *a może i* zginął) mało kto by kalkulował, układał sobie plan "a przeproszę, bo jeszcze zostawi mnie na tym trawniku jak robaka". Myślę, ze zrozumiał ze to co chciał zrobić było złe.

Piękna, uniwersalna opowieść o potrzebie wybaczania win-Diana Dabrowska
No jak czytam takie bzdury po obejrzeniu filmu to az rece opadaja.Mlody chcial przyjsc i ja zaciukac,tylko spadl z dachu.ale spoko,wybaczmy mu.Nastepnym razem przyjdzie z maczeta..

Lewackie myslenie pani krytyk jest tak samo sprowadzajace na zla droge jak radykalizm tego muslima

Muszę się wypowiedzieć, że w takim razie, że Twoje myślenie jest nacjonalistyczne :-(

Powiedz wprost, faszystowskie. Przecież nacjonalizm = nazizm, widziałem takie hasło na jakiejś paradzie "równości". Każda opinia, która nie pasuje lewakom, jest faszystowska lub, uprzejmiej, skrajnie prawicowa. Tak, oczywiście, w drugą stronę jest identycznie :)

Moim zdaniem należy to sprawdzić naukowo. Bierzemy próbę kontrolną 1000 isisowców i zrzucamy ich z 3 piętra. Następnie sprawdzamy, ilu z nich porzuciło ludobójczą ideologię. Moje założenie jest takie, że ani jeden. Wielu fanatycznych morderców islamskich, faszystowskich czy jeszcze innych otarło się o śmierć, zostało ciężko rannych lub okaleczonych. Ilu z nich się nawróciło na miłość bliźniego? Jeszcze gorsi byli komuniści, którzy przechodzili przez kazamaty NKWD oraz łagry i dalej kochali komunizm.

To prawda, ale trzeba też brać pod uwagę to, że Ahmed był dzieckiem, więc mógł przeżywać takie zagrożenie inaczej i to mogło go otrzeźwić, szczególnie że wcześniej nauczycielkę lubił i szanował.

Tak, znam ten sposób myślenia. Ma dopiero 15 lat, dziecko jeszcze. I to dzieciństwo miał trudne. Owszem, udusił babcię za 20 zł na dragi, ale to przecież nie powód, żeby go skreślać. Dajmy go na parę lat do poprawczaka, gdzie koledzy nauczą go,a jak dusić cudze babcie za konkretne pieniądze i nie dać się złapać. I po 3 latach, wyuczony i zresocjalizowany, niech sobie idzie na wolność. Może jeszcze kogoś zabije, ale może nie.

Bardzo dziękuję za ten post:) Zmusił mnie do ruszenia głową. Miałam poprzestać na wzruszeniu ramion i w ten jakże jednoznaczny sposób podsumować mój głęboki zawód, jaki tym razem sprawili mi bracia D. Ale zaczęłam się zastanawiać i doszłam do wniosku, że w istocie ten film jest lepszy niż się wydaje. A na dodatek zaskakująco przewrotny.

Przeglądając wpisy na Filmwebie można dojść do wniosku, że większość widzów podziela opinię, jakoby "Młody Ahmed" był filmem o radykalizacji młodych, religijnym terroryzmie, problemach akulturacji itd. Pewnie tak jest. Ale wszystkie te kwestie tworzą raczej tło niż wysuwają się na pierwszy plan, bo ostatecznie "Młody Ahmed" jest filmem o... młodym Ahmedzie. O dzieciaku, który jak większość nastolatków zaczyna sobie zadawać egzystencjalne pytania i udzielać na nie radykalnych, ale bardzo jeszcze niedojrzałych odpowiedzi, będących w gruncie rzeczy jedynie powtarzaniem tego, co wcześniej usłyszało się od kogoś, komu się wierzy jako autorytetowi. Przypuszczam, że gdybym nie koncentrowała się przez cały film na pytaniu, czy ten smarkacz w końcu kogoś zabije, wcześniej dostrzegłabym jak bardzo jest w tych swoich usiłowaniach dziecinny: nie ma pojęcia jak użyć noża, a wyobraża sobie, że zdoła zadać śmierć szczoteczką do zębów. Jest pomysłowy i zdeterminowany, fakt, ale śmiesznie przy tym nieporadny.

Sądzę więc, że kiedy tak leży na trawie i ze łzami w oczach przeprasza swoją nauczycielkę, robi to szczerze. Na ten moment przynajmniej. Bo w tym momencie jest właśnie tym, kim był przez cały film (tylko my, widząc w nim przyszłego terrorystę, zdążyliśmy zapomnieć): przerażonym dzieciakiem, który woła mamę i cieszy się z widoku znajomej twarzy. W tej bowiem chwili bardziej niż piekła, którego lęka się po dziecinnemu i który to lęk stoi za wszelkimi jego fundamentalistycznymi pomysłami, zwyczajnie boi się o własne życie.

Cieszę się z tego co piszesz! Miałam podobne przemyślenia po filmie i byłam ciekawa czy ktokolwiek je podziela ;)

Zirytowało mnie to zakończenie. Nie uwierzyłem w przemianę Ahmeda tylko dlatego, że otarł się o śmierć. Do końca czekałem aż zada cios nauczycielce. Mógł to zinterpretować,że Bóg mu pomógł że nauczycielka sama do niego przyszła a to okazja żeby zabić

Miałem podobne odczucie. Te opinie, że się "nawrócił" po upadku to lewackie zakłamywanie rzeczywistości i kompletny brak zrozumienia tego fanatyzmu.

Mimo mojego w znacznej części lewactwa światopoglądowego denerwuje mnie to gadanie, że nagle się nawrócił w iście poruszającym stylu, mimo że cała reszta filmu temu przeczy i pokazuje zatwardziałość chłopaka, to warto głosić w stylu amerykańskich poradników od Dale Carnegie'go itp. Że ta jedna sytuacji albo to jedno zdanie wypowiedziane przez kogoś zmieniło człowieka nie do poznania. Sorry ta scena zbliżenie nauczycielki w ostatniej chwili, wygląda jakby chłopak się wahał, czy dokończyć dzieła, czy może walczyć o przyszłe alibi i uzasadnić później przed sądem dla nieletnich, że wcale nie uciekł wychowawcy, żeby dobić tę kobietę, tylko po to żeby błagać ja na kolanach o przebaczenie, którego wcześniej nie przyjęła na widzeniu.