W gruncie rzeczy bardzo klasyczna opowieść o faktycznym odrzuceniu i o tym, czym to odrzucenie stało się w istocie. Ale tu nic nie jest takie oczywiste i z tego kina drogi wyłaniają się nie tylko emocje trudnej relacji, lecz przede wszystkim odsłania więź, która silniejsza jest tym bardziej, im mocniej została straumatyzowana w przeszłości. Bardzo sugestywny obraz i świetny Benoît Magimel, bo paradoksalnie to on miał tu do odegrania trudniejszą rolę i widać ją w każdym jego ruchu, mimice, gestykulacji. Kino o pięknym katharsis, które w takich sytuacjach rzadko ma miejsce. Ale bez upiększeń i uproszczeń, wiarygodny i dobry film.