Skąpany w złotych barwach, ujęty w sposób wrażliwy i przenikliwy - taki jest ten film. Urzekł mnie, a wielkim fanem filmów dokumentalnych nie jestem. Mimo że rzecz dzieje się w jednej opustoszałej wiosce odciętej od wielkiego świata, to całość ogląda się z zaciekawieniem do samego końca.

Artystycznie na wysokim poziomie, bez zbędnych komentarzy, nasuwa wiele myśli, porusza problem samotności, relacji rodzinnych i sąsiedzkich (ale nie tylko!). Napawa współczuciem, ale też nadzieją. Polecam obejrzeć, bo jest po prostu piękny.