Pierwsze pół godziny, zapowiadało zupełnie inny film. I te pół godziny mi się podobało. Bo to mógł być naprawdę ciekawy indie dramat, o dziewczynie szukającej swojego miejsca i o fascynacji dzikim i nieokiełznanym, ale zarazem bardzo prostym światem jaki prezentowała postać Garfielda.

I co prawda można też pod to podciągnąć ten film, ale z biegiem filmu twórcy wolą prawić nieco banalne morały jakie to internet promuje fałszywe obrazy życia i jakie to powoduje w ludziach poczucie własnej wartości. Temat może ważny, ale wydaje mi się mocno oczywisty. Nie do końca przemawia do mnie też forma tego filmu. Może za bardzo próbowano pokazać jutubowy styl, ale dla mnie z tymi emotkami, 8-bitowymi grafikami i kiczowatymi napisami panował tam po prostu za duży bałagan.

Plusem tego, jak ten film się potoczył było to, że Garfield mógł spuścić z hamulców i się aktorsko wyszaleć. Oglądałem ostatnio serial "Pod Sztandarem Nieba" i to niesamowite że gość wypada wiarygodnie w dramatycznej roli rozdartego mormona, by w innym filmie wypaść równie wiarygodnie w takiej nieprzewidywalnej i postrzelonej roli tak jak tu.