Nie bardzo Ciebie zrozumiałem z tym "nie naszym kodzie kulturowym". Ucieczka od samotności i niezrozumienia, walka dobra ze złem. To są ponadczasowe kody kulturowe. A o tym jest film.
Jest obóz harcerski zamiast szkoły przetrwania. Są przedstawienia szkolne i kościelne, dziś w szkołach też wystawia się jasełka. Taka "egzotyka" wypełnia plastycznie ekran a porządna muzyka Benjamina Brittena wypełnia przestrzeń dźwiękową. "Egzotyka kulturowa" jest w tle, z tym bym się zgodził. Ale tylko w tle.

Witam, już odpowiadam.
Nie, nie pytałam o fabułę, ona oczywiście jest jasna.
Ten film jest dla mnie oparty na amerykańskim kinie lat 60tych i tutaj właśnie szukam nawiązań do stylistyki, której za bardzo nie znam. Być może dla amerykańskiego filmu jest ona jasna, jak dla mnie nawiązanie do np. seksmisji albo innego filmu ogólnie znanego. Dialogi dzieci nie są tak naprawdę dziecięce, ujęcia, stylistyka - wszystko jest w czymś osadzone. Może oczywiście myślę w złym kierunku, ale tak się czułam - jakby ten film nawiązywał do czegoś, czego nie znam.
Do tego dochodzą jeszcze motywy wykorzystywane przez tego reżysera, żeby przybliżyć o co chodzi podsuwam link: http://alamodest.com/?p=7399

Dla mnie "kod kulturowy" to coś innego niż "kod sztuki filmowej". Stąd nieporozumienie. Mam w swojej bibliotece Françoisa Villona "Wielki testament" (XV wiek) i Françoisa Rabelaisa "Gargantę i Pantagruela". (XVI wiek). Różne kody sztuki literackiej. Ale kod kulturowy Villona jest ponadczasowy. Rabelaisa nie.
Villona "Ballada o paniach minionego czasu" tego najlepszym dowodem. Dlatego ja bym odpuścił badanie kodów sztuki filmowej. Te przemijają i być może powracają w replikach.