Może jednak nie straciłeś tego czasu skoro się dowiesz przy okazji tego forum, że "niema" piszemy osobno :) Zawsze to jakiś pożytek z filmu.

To wszystko?

tak.

Zgadzam się w 100%! Wes Anderson może ma poczucie estetyki i świat przez niego wykreowany wygląda sympatycznie i okazale, ale oglądając masz poczucie, że reżyser wyłazi ze skóry, aby pokazać swoją oryginalność. Kosztem scenariusza, który nie wnosi zupełnie niczego. Kochankowie to film, o którym natychmiast się zapomina, bo nie zadaje żadnych pytań, nie nurtuje, nie porusza żadnych problemów. Jest sielsko, anielsko i właściwie na tym film się kończy. Zwłaszcza, że Anderson tworzy filmy według jednego formatu, potwierdza to Grand Budapest Hotel.
Obawiam się, że Anderson to taki kolejny Tim Burton, który wprowadził swoją własną stylistykę do filmów, oparta na technicznych kwestiach, typu charakteryzacja, stroje, scenografia i praktycznie właśnie ta stylistyka gra pierwsze skrzypce w jego filmach. Mówiąc krócej: przerost formy nad treścią.

Dokladnie. Film-wydmuszka. A gdzie scenariusz, postacie, EMOCJE? Nie dostalem tu niczego, czego szukam w kinie, jedynie w miare ladne opakowanie. Gardze takim kinem i takimi tworcami.

"Gardzę", nie za ostre słowo?
Mnie poruszył - nie musiałam dostać emocji na tacy od reżysera, bo mam je w środku, a film był dla nich tylko katalizatorem.

Mnie sama forma, jakkolwiek efektowna, nie porusza. Film byl pusty.

Nie ma przekazu? Jak to? Dla mnie to film o dorastaniu i wkraczaniu w świat dorosłych, i o tym, że dzieci, mimo że naiwne, są czasami mądrzejsze od zgorzkniałych dorosłych. Rodzice tutaj to tylko opiekunowie prawni, dla których wychowanie dziecka to głównie zbiór zakazów i nakazów (matka Suzy z megafonem).
"Opieka Społeczna" nie ma imienia ani nazwiska - dla mnie to metafora systemu, do którego nie chcą należeć Sam i Suzy, którzy mają swój własny świat i namiot.

Mało filmów o dorastaniu widziałaś lub jesteś jedną z tych osób które każdy film uważają za wybitny.

Ty za to widziałeś już wszystkie, gratulacje ;)