... bo to pierwszy film Wesa Andersona i wpadłam jak przysłowiowa śliwa w kompot. Tajemnica, urok i symbolika tego filmu poniosła mnie całkowicie i ujęła bezgranicznie. Weszłam w proponowany, na początku nieco dla mnie dziwaczny, klimat tego filmu bez oporu.. nie wiem jak on to robi, ale mimo że na początku stale jestem zdziwiona - co ja oglądam - po kilku pierwszych scenach filmu jestem już w jego bajce całą sobą... czytam obrazy a harmonia i wieloplanowość niektórych scen, niewytłumaczalnie wciąga mnie w swój klimat i che tego więcej i więcej ze sceny na scenę.. bajka..? infantylność? niewinność? no i co z tego - nie muszę stale się ścigać i bać...ten filom mnie zatrzymał, rozpogodził i jednocześnie zmusił do refleksji:) a obrazy i sposób podglądania bohaterów tego filmu w ich codziennym życiu - majstersztyk.. czas na inne filmy tego reżysera - zobaczymy czy przetrwa moje zauroczenie:)