Taki film powinien powstać. Zjawisko, jakim jest w Polsce Młodzież Wszechpolska wymaga analizy i uważnego spojrzenia „cierpliwym okiem” dokumentalisty. Do tej pory oglądaliśmy Wszechpolaków tylko poprzez pośpieszne newsy lub publicystyczne dyskusje. Kim są ludzie tworzący tą organizację? Jakie są ich motywacje? Droga życiowa? Co spowodowało, że zaangażowali się w działalność społeczną i polityczną? To tylko niektóre z pytań, które zadajemy w tym filmie, aby poznać odpowiedź na pytanie, dlaczego idea przedwojennej organizacji młodzieżowej stała się ważna i nośna we współczesnej Polsce.
Bohaterami filmu są zarówno liderzy tej organizacji, jak i jej zwykli członkowie. Chcemy na Polskę spojrzeć ich oczyma. Co to dla nich znaczy współcześnie walczyć o Polskę, co to znaczy – być Polakiem? Jak swój radykalny patriotyzm chcą zaszczepić innym?

"Zło, które idzie z Zachodu to zaplanowane niszczenie naszej moralności, działanie szatańskie, masońskie, które chce zniszczyć nasz naród!" - takie hasła skandowali przed Sejmem w 2005 roku działacze skrajnie prawicowej Młodzieży Wszechpolskiej. Realizacja dokumentu o tej organizacji trwała na tyle długo (po odrzuceniu projektu przez publiczną TVP, realizację przejęła prywatna TVN), że przez ten czas bohaterowie filmu porobili kariery polityczne. Dokument Marii Zmarz-Koczanowicz i Joanny Sławińskiej pokazuje tylko to, do czego ekipa została dopuszczona: manifestacje, zebrania wyborcze, szkolenia organizacyjne, nabożeństwa. Wyłania się z tego wyraźny profil ideowy organizacji. Ale zarazem jesteśmy świadkami pewnej gry. Działacze MW usiłują przed kamerami zakamuflować swoje ksenofobiczne idee. Nie mogą ich całkiem ukryć, ale też nie chcą ich do końca ujawniać i ubierają je w kulturalne słowa. Nikt z nich nie przyznaje się do antysemityzmu, który przed wojną cechował organizację o tej samej nazwie, na którą się powołują. Jednak strach przed obcym pozostaje podstawą wychowania młodych adeptów Młodzieży Wszechpolskiej. Kiedyś tym obcym był Żyd, dziś jego miejsce zajmuje gej. Wielka Polska otoczona jest przez wrogów, głównie od Zachodu, ze strony Unii Europejskiej. Przez większą część filmu pozostajemy wyłącznie w kręgu Młodzieży Wszechpolskiej. Tylko w jednym momencie do tego zamkniętego, obsesyjnego świata przedostaje się głos z zewnątrz. Tę scenę oglądamy z ukrytej kamery. Działacz MW wręcza na ulicy ulotkę młodemu człowiekowi, swemu rówieśnikowi. On nie chce jej przyjąć: "Nie podobają mi się wasze faszystowskie zapędy". Działacz się broni, na co tamten młodzieżowym slangiem robi mu wykład z liberalnej demokracji. Zaczynają rozmawiać ze sobą serio, zwyczajnie, jak dwóch młodych ludzi.