Skecz w Sali sądowej ma akcję w roku 1957, kiedy istniało 48 stanów. Jednak flaga tam wisząca ma 50 gwiazd.
Film nakręcono w Pasadenie, Południowej Pasadenie i Los Angeles (Kalifornia, USA).
Na początku napisów końcowych widzimy informację, iż uwzględniają one kolejność występowania aktorów. To jednak nieprawda; film miał katastrofalnie niski budżet, zaś żeby nie odstraszyć sponsorów, którzy mogliby zniechęcić się do filmu z powodu jego obrazoburczych i kontrowersyjnych treści, kręcono najpierw sceny łatwe w nakręceniu i pozbawione dużej ilości mogących wywołać urazę treści, zaś sceny "cięższe" pozostawiano na sam koniec. Napisy końcowe pokazują aktorów właśnie w kolejności kręcenia. Powód? Napisy były tworzone przed zakończeniem zdjęć i montażem, zaś na stworzenie nowych - zabrakło pieniędzy.
Film jest podzielony na skecze, zaś napisy końcowe pokazują aktorów według kolejności pojawiania się skeczy. Z trzema wyjątkami: dla marketingu największe gwiazdy występujące w filmie (George Lazenby, Bill Bixby, Donald Sutherland, w takiej kolejności) zostały uwzględnione na samym początku.
Sceny na zewnątrz siedziby Klahna były tak naprawdę kręcone w japońskiej restauracji w Hollywood.
W kinie "Feel-a-rama" wisi plakat do filmu "Schlock" (1973), również reżyserowanego przez Johna Landisa.
David Letterman był brany pod uwagę do roli roznosiciela gazet.
Pierwotnie film miał się nazywać "Free Popcorn" ("Darmowa prażona kukurydza", w wolnym tłumaczeniu) lub "Closed for Remodeling" ("Zamknięte z powodu remontu", w wolnym tłumaczeniu). Żaden z tych tytułów nie został jednak zaakceptowany przez dystrybutora.
Niektóre sceny dziejące się wewnątrz pomieszczeń kręcone były na zewnątrz, żeby zaoszczędzić pieniądze na oświetleniu.
Spora część aktorów występujących w epizodzie "Fistful of Yen" została najęta ze szkół artystycznych.