Film opowiada historię Madżi, kobiety z birmańskiego plemienia Kajan, która w podeszłym wieku zakłada na szyję metalowe obręcze, tylko po to, żeby zarobić na utrzymanie jako atrakcja turystyczna w Tajlandii, dokąd uciekła wraz z mężem i synami. W Birmie, gnębionej przez oddziały junty rządzącej krajem, została ich córka. W obawie o jej bezpieczeństwo, rodzice postanawiają sprowadzić ją do Tajlandii. Czekanie na nią, pełne niepokoju i napięcia, wyznacza rytm i strukturę filmu.

"Kiedy będę ptakiem" to opowieść o próbie zmiany swojego losu. MuLa, kobieta z birmańskiego plemienia Kajan, jest w Tajlandii od dwóch lat, ona, jej mąż i wszyscy synowie. Po drugiej stronie granicy została jej jedyna córka. Matka chce ją sprowadzić do lepszego świata. Czekanie na nią, pełne niepokoju i napięcia, wyznacza rytm i atmosferę  filmu. 

Dokument zrealizowany przy granicy tajlandzko-birmańskiej: MuLa, kobieta z plemienia Kajan, wyemigrowała z mężem i synami do Tajlandii w poszukiwaniu lepszego życia. Po drugiej stronie granicy została jej jedyna córka.
MuLa zarabia sprzedając turystom pamiątki, sytuacja finansowa rodziny jest jednak bardzo ciężka. Autorka portretuje codzienne życie matki, w którym najmniejszy detal wydaje się znaczący, a każda chwila naznaczona pełnym napięcia oczekiwaniem na dziewczynę.

Jedni wracają, kiedy tylko niebezpieczeństwo ostrzałów się kończy, inni zostają w Tajlandii, w obozach dla uchodźców, albo we wsiach turystycznych - skansenach, w których na potrzeby turystów kajańskie kobiety noszą na szyjach ciężkie metalowe obręcze. Kajańskie kobiety, powszechnie znane jako kobiety żyrafy, mają za zadanie przyciągnąć turystów swoją tak zwaną tradycją noszenia obręczy. W rzeczywistości tylko kilka z nich kultywuje zwyczaj, bo prawie wszystkie nakładają obręcze po to, by jakoś przetrwać. Bardzo często jest to dla birmańskich kobiet jedyna, poza prostytucją, forma zarobienia pieniędzy, ale i tak właściwie prawie cała część zysku trafia do kieszeni potentatów turystycznych.