Ranny podczas polowania Król Kazimierz powoli traci przytomność. Wspomina swoje życie, śmierć ojca i osamotnienie po tym wydarzeniu. Wspomina też jak jako młody król musiał zabiegać o wzmocnienie wewnętrzne kraju, porozumienie z Krzyżakami w sprawie granic na Pomorzu i statusu Gdańska czy poskromienie bunt w Wielkopolsce. Rozgrywki polityczne, bitwy i kataklizmy, a także nieudane małżeństwa i brak męskiego potomka to główne zmartwienia króla.

Ostatni Piast na polskim tronie, król Kazimierz Wielki wie już, że jego życie dobiega kresu. Gorączkujący, ze złamaną nogą, wraca z nieszczęśliwego polowania. Nachodzą go wspomnienia. Starał się być monarchą rozumnym, a przecież miał gorące serce. Ożeniony w wieku piętnastu lat z Aldoną, córką Wielkiego Księcia Litewskiego, bierze udział przy boku ojca w krwawej bitwie pod Płowcami. Kiedy nadchodzi śmierć Władysława Łokietka, Kazimierz czuje się bardzo osamotniony i jak podjęcie ogromnego ciężaru przeżywa dzień koronacji na króla Polski. Jan Luksemburczyk, król czeski, chciałby połączyć pod swym berłem oba królestwa, zgłasza pretensje do tronu polskiego. Kazimierz, młody monarcha, zdaje sobie sprawę, iż trzeba wzmocnić państwo wewnętrznie i zewnętrznie, zakończyć spór z Krzyżakami. Król zawiera niefortunne małżeństwo z Adelajdą Heską i oddaje serce Cudce, z którą ma syna. Tatarzy najeżdżają Ruś, ciągną na ziemie polskie. Król wyrusza z wojskiem i Tatarzy zostają pokonani w bitwie nad Wisłą. Czas pomyśleć o nowych, dobrych prawach. Gdy wybucha bunt wielmożów poznańskich pod przywództwem Maćka Borkowica, król okrutnie karze prowodyra. Kazimierz w dalszym ciągu nie ma męskiego potomka - następcą na tronie chciałby widzieć Kaźka Słupskiego. Panowie polscy na to się nie godzą. Król umiera samotnie.

Umierający król Kazimierz wspomina kluczowe epizody ze swojego długiego życia - zawarte z przyczyn politycznych małżeństwo, tragiczny romans z węgierską dwórką, bitwę pod Płowcami i śmierć Władysława Łokietka, po którym odziedziczył koronę. Władca dążył do zbudowania silnego, nowoczesnego państwa. Musiał podjąć szereg kontrowersyjnych decyzji, zarówno politycznych, jak i osobistych. Walczył z wieloma trudnościami - opozycją kościoła, samowolą wielmożów, najazdami Tatarów... Największą porażką Kazimierza okazał się brak męskiego potomka. Mimo to monarcha umiera ze świadomością, że jego rządy przyczyniły się do wzmocnienia pozycji Polski w Europie.