Jako facet z rocznika 1975 mam prawo uważać - i uważam - pierwszego Karate Kida za pozycję kultową. Nie ma się więc co dziwić, że do remake'u podchodziłem z dozą nieufności. Pozytywnie jednak się zawiodłem - film okazał się naprawdę przyzwoitym kinem familijnym.

Już w pierwszej scenie z Jackie Chanem odgrywającym swoją wersję słynnego łapania much przez Noriyuki "Pata" Moritę mamy jasny przekaz - nie będzie tak samo. Odrzucamy więc porównywanie filmu do pierwowzoru i skupiamy się na oglądaniu.
W filmie spotykamy wszystko, co w pozycji familijnej jest mile widziane - pierwszą miłość, wrednych kolegów, marudzącą matkę, sportową pasję i pobieżny rzut oka na jakże ciekawą kulturę chińską. W efekcie powstaje kompozycja bardzo przyjemna w oglądaniu, bez dłużyzn, bez wielkich nielogiczności, z humorem, dobrze zagrana i dobrze sfilmowana.

Jackie Chan gra dobrze, w zasadzie od czasów Pijanego Mistrza etc to pierwsza jego rola na którą mogę patrzeć.
Co prawda samo zdejmowanie kurtki to za mało by twierdzić, że "kung fu jest wszędzie" i tu pozostaje niedosyt, który możemy zmyć na przykład oglądając Kung Fu Hustle.. Ale już styl kobry w zamian za żurawia wypadł oryginalnie.

Młody Smith gra przyzwoicie jak na dziecko. Widać oczywiście, że aktorstwa uczył się od ojca i nazwać go "dobrym" chyba nikt się nie odważy, ale jest całkiem OK.

Reasumując - sympatyczna pozycja na rodzinne oglądanie. Ale dziecku i tak trzeba pokazać prawdziwego Karate Kida, niech wie co naprawdę dobre;)