"tak sie nie robi" tak odpowiedział Nesson Harrisonowi na to samo pytanie.
Moim zdaniem Honor mu nie pozwolił..
pozdrawiam ;]

OK, dzięki

Tak, zresztą pod koniec filmu powiedział do jednego z tych opozycjonistów (nie pamiętam, jak mu było): "Straciłem łódź, ale nie honor. Ty jedno i drugie".

Przez większą część rejsu okrętu Kapitan Polenin kwestionuje w obecności podwładnych rozkazy komandora Wostrikowa. Dał więc w ten sposób załodze sygnał, że w krytycznym momencie przejmie dowództwo nad okrętem. Gdy nadchodzi, wydaje się, ten przełomowy moment, marynarze nie chcą ginąć wraz z okrętem, część oficerów przejmuje władzę z zamiarem przekazania jej Poleninowi. Ten jednak nagle okazuje się być zwykłym oportunistą ( wie już, że sytuacja na okręcie jest opanowana), nie ma zamiaru nadstawiać karku partii i brać na siebie odpowiedzialności. Rozkuwa Wostrikowa i zwraca się przeciwko swoim byłym, zaskoczonym kolegom.

I tego właśnie zupełnie nie rozumiem - kompletny bezsens. Gość robi wszystko by zdyskredytować w oczach marynarzy dowódcę, a potem zdradza swego wydawało by się najlepszego przyjaciela (tego marynarza z bronią) i staje po stronie dowódcy przez którego zginęło tylu ludzi. Tłumaczy to honorem. Co wiecej od tego momentu Wostrikow staje się bardziej ludzki. Nie wiem czy to fikcja czy tak wyglądały wydarzenia, ale ta scena zepsuła mi film.

Bo, widzisz, to jest kiepski film. W pierwszej połowie jeszcze jakiś trzyma poziom, ale później w scenariuszu mamy takie właśnie kwiatki o jakich piszesz. Zachowanie Polenina absurdalne, podobnie jak i przemiana Wostrikowa. Taka se psychologia dla ubogich, w sam raz na amerykański gust, który zawsze w wojakach, nawet obcych, musi widzieć honor i szlachetność nawet za cenę sensu. A ilość patetyzmu pod koniec filmu działa na mnie jak środek wymiotny. Nie mówiąc o tym że cała intryga wyssana jest z palca - destabilizacja reaktora nie grozi wybuchem jądrowym, na Boga Ojca! A już na pewno głowice od tego nie wybuchną, bo to skomplikowane urządzenia, a nie paczki z granatami czy butelki z nitrogliceryną! O żadnym więc zagrożeniu konfliktem atomowym nie byłoby więc mowy, co najwyżej wywaliłoby instalację chłodzenia w postaci pary pod ciśnieniem i rozsiałoby paliwo jądrowe po okolicznych wodach, okręt by zatonął i po zawodach. Tyle. Bajania niedouczonego scenarzysty bazują na podobnym stopniu niedouczenia publiczności w temacie zagrożeń energią jądrową.