Bohater, Polak, zostaje w roku 1940 wraz z grupą obywateli brytyjskich i francuskich internowany w małej szwajcarskiej miejscowości. Obóz mieści się w dawnej szkole. Uwagę bohatera zwraca wesoła blondynka z Krakowa, Janka Birmin, ale zaprzyjaźnia się z piękną Francuzką, Suzanne. Młoda kobieta interesuje się Polską, razem czytają poezje polskich wieszczów. Bohater zniechęca się jednak do Suzanne, natomiast zaczyna adorować przybyłą z nową grupą internowanych młodą i ładną Renee Bleist. Nieznośni bliźniacy, bracia Krupscy, trafiają na pamiętnik bohatera i na głos odczytują zapisane jego rozmyślania o Suzanne . . .

Rok 1940. Młody Polak z francuskim paszportem przybywa do obozu dla internowanych cudzoziemców w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Poznaje przebywających tam jeńców, wśród których są dwie młode kobiety: Polka - Janka, z którą prowadzi dowcipne rozmowy, i Francuzka - Suzanne, z którą romansuje. Widząc jej duże zainteresowanie Polską, godzinami opowiada o kraju i czyta jej strofy narodowej poezji. Pewnej nocy chłopakowi śni się ucieczka z obozu, ale nieudana, gdyż bohater - podobnie jak romantycy - nie ma siły, by dokonać konkretnego czynu. Obraża się na Suzanne, która naiwnie wierzy w polskie mity. Wkrótce wygłasza odczyt na temat Polski, w którym z pasją ujawnia narodowe kompleksy i wady. Francuzka nieoczekiwanie opuszcza obóz. Spotykają się po wielu latach podczas zwiedzania gmachu szkoły, w którym mieścił się obóz.

Akcja filmu rozgrywa się w 1940 r. w mieście Konstanz nad Jeziorem Bodeńskim, niedaleko granicy ze Szwajcarią, gdzie Niemcy założyli obóz dla internowanych. Przebywają w nim głównie Anglicy i Francuzi. Trafia tam także młody Polak legitymujący się francuskim paszportem. Obserwując swych towarzyszy niedoli, dokonuje rozrachunku z własnym życiem, polskimi korzeniami i tradycją.