1893 rok, Kraków pod zaborem austriackim. Dziesięcioletni Henio (Adam Probosz) przyjeżdża z ojcem (Władysław Kowalski) do miasta, by rozpocząć naukę w szkole. Chłopiec zamieszkuje na stancji u zubożałej baronowej (Zofia Rysiówna), gdzie staje się świadkiem dekadencji patriotycznych myśli i postaw. Tymczasem w szkole nie od razu zostaje zaakceptowany przez kolegów. Dopiero nieskrywaną niechęcią do srogiego nauczyciela niemieckiego (Alfred Struwe) zyskuje sobie ich sympatię. Chłopcy na lekcjach nie zamierzają na rezygnacji z podkreślania swojego pochodzenia, co stopniowo wywołuje u belfra coraz większą irytację.