Może fakt, że nie pamiętasz tych czasów (ja również niezbyt, urodziłem się w 1978) nie jest wcale takim nieszcześciem. Ilość dobrych filmów w tamtych czasach, być może wynika z faktu, że ówczesna rzeczywistość aż się prosiła, żeby ja wykpić. Nie można tego było robić wprost, trzeba było użyć zawoalowanej formy. Dzięki temu powstały komedie Kondratiuka, Bareji i innych.
"Jak to się robi" to trzeci film Kondratiuka, który obejrzałem. Dzięki nim dowiaduję się na czym polega fenomen Maklakiewicza i Himmilsbacha. Niewymuszona, naturalna gra aktorska, coś jedynego w swoim rodzaju. Niepowtarzalnego.
8/10

Dzisiejsza rzeczywistość także aż się prosi aby ją wykpić,brakuje tylko odważnych reżyserów

Nie twierdzę, że tak nie jest. Problem w tym, że nie trzeba stosować zagrywek w celu oszukiwania cenzury. Dlatego nie jest tak śmiesznie.

Przede wszystkim wtedy aktorzy byli topowi i nie było miejsca na amatorów. Jak ktoś się brak za kino to z pełnym poświęceniem i warsztatem. Dzisiaj powstaje też dużo więcej rzeczy i cała masa produkcji jest ogłupiająca. Ale nadal ilościowo powstaje dużo dobrego