Ten instynkt zabija wychowywanie dzieci tak, żeby przede wszystkim były grzeczne i słuchały dorosłych. A w Korei to jest posunięte do granic absurdu.

Dokładnie to co pisze Agatonik. Zresztą widać, na jakich fundamentach stoją tam rzeczy, jeśli bardziej liczy się robienie show dla pani prezydent niż ratowanie ludzi, którzy być może jeszcze żyją. W Polsce też się tak nas wychowuje i urabia - w mniejszym stopniu niż w Azji, ale nadal szkoły i rodziny w większości promują słuchanie/niemyślenie/posłuszeństwo.

Oglądając zastanawiałam się, jak bym się zachowała na ich miejscu. Wiadomo, że jako ja dorosła miałabym w głębokim poważaniu co mówi nauczyciel czy jakiś głos z głośnika (zdrowy rozsądek podpowiada mi, że jak coś się dzieje ze statkiem, to ostatnie miejsce, gdzie powinnam być to jakieś zamknięte pomieszczenie pod pokładem).

Ale to wszystko mówię ja-dorosła. Ja-dorosła wiem też na przykład, że te wszystkie jedynki w liceum nie miały najmniejszego znaczenia. A jednak ja-siedemnastoletnia dalej przykładałam do nich nadmierną wagę. Dalej opinia nauczycieli miała siłę zniszczyć dzień albo go uświetnić, mimo, że teraz cała zasxana kadra może mi skoczyć :P

I tak szczerze mówiąc nie jestem w stanie powiedzieć czy dałabym radę przeciwstawić się "temu co trzeba, bo tak mówią ludzie, którym z definicji mamy ufać" i czy jako nastolatka (czyli w sumie dalej dziecko) dałabym radę zrobić to jeszcze wtedy kiedy była szansa na ratunek.

Polityka jest tu tylko tłem dla ogromnych problemów społecznych i wad w naszym systemie edukacji. To wszystko podsyca tak jak piszecie wychowanie. Ja właśnie tam doszukuję się głównego sprawcy. Dziś nie dał bym się zatrzymać pod pokładem lecz jako nastolatek czy chłopiec? Najprawdopodobniej był zginął. A jako poszlakowy dowód można tu przytoczyć słowa nauczyciela 4 klasy podstawowej w jednej z japońskich szkół Pana Kanamori z dokumentu:

https://www.filmweb.pl/film/Namida+to+warai+no+happ%C3%AE+kurasu%3A+4+nen+1+kumi +Inochi+no+jugy%C3%B4-2003-368474

Na końcu filmu zostaje nam pokazane rozczulające pożegnanie z nauczycielem a on daje uczniom ostatnia lekcję. Na tablicy zapisuje słowo "jedność" albo "wspólnota" (coś w tym stylu) i podkreśla że to najważniejsza rzecz jaką ich nauczył. Gdy spojrzymy na te górnolotne słowa zapisane na tablicy przez pryzmat dokumentu o MV Sewoll to mina rzednie. Nie dziwi nawet fakt, że uratowany ze statku dyrektor z Danwon High School popełnił samobójstwo po tym zdarzeniu. Wiedział podskórnie, że zawiódł reprezentując koreańskie szkolnictwo.