Hokus Pokus... Czyż nie mówiłam znajomym, jakże miło jest wspominać dzieciństwo i filmy, które sprawiły, że mała Kortykotropina zaczęła kochać kino? Ano mówiłam. I choć zaraz stuknie mi wiekowe oczko - nadal uwielbiam Hokus Pokus.. Do dziś też nie potrafię powiedzieć, co dokładnie mnie zafascynowało, skoro teraz produkują o wiele lepsze filmy, z lepszymi efektami, o setki lat świetlnych do przodu od pierwszych efektów specjalnych Georg'a Melies'a.. Po prostu opowieści o wiedźmach to coś, co zawsze pociągało i pociągać będzie ;) Coś, co w naszych czasach jest nierzeczywiste, a intrygujące ;) Mam taki zaje*isty sentyment.. Taki szał macicy, którego żaden film nie spowodował.. I nawet jeśli widzę w jakimś filmie Bette Midler, czy Sarę Jessicę Parker, to od razu w głowie się pojawia taki oczojebny obraz " HOKUS POKUS !!! " Dzieciństwo oparte na wspaniałych filmach Disneya, bez dziecinnych i ryjących inteligencję.. Oh jak mi tęskno !!!! Pamiętam, jak trafiła mi się choroba..Definitywny zakaz wychodzenia z domu, zasmarkany gówniarz okupujący łózko.. Nudziłam się. I wiedziałam, co zrobię !!! Odkopałam z szafy stary magnetowid, z szafki ze skarbami wyciągnęłam Hokus Pokus.. Przyszykowałam sobie serwetki do obszywania ( w wieku 10 lat trzeba było nauczyć się szyć :D ) i zaczęłam mój tygodniowy maraton.. Obejrzałam Hokusika = przewijanie = ogladnie ponownie :D Moja rodzina wymiotowała. Dośc tego filmu mieli.. Ale ja dzieciuch chory byłam zbyt zajęta filmem by zwracać uwagę na głupie komentarze familiji . Każdą kwestię znałam na pamięć.. Każde spojrzenie Omri Katza.. Każdą minę Bette Midler.. po prostu kocham !!!! Dlatego film otrzymał najwyższą możliwą notę.. Zasługuje !! Za me piękne filmowe dzieciństwo !!! <33