Dumała zachwycił mnie jak nigdy wcześniej. Na forum piszą, że to po j e bany film o niczym i dziwią się, o co chodzi. Interpretacji jest wiele.

Można pokusić się o tę antywojenną z przemocą wobec ofiar. Można pokusić się o tę 'antyludzką'. Człowiek człowiekowi wilkiem, a ludzie to bestie. Można pokusić się o feministyczną. Samiec atakuje godność samicy skupiając się na jej najważniejszej roli- macierzyństwie. Ale ja stawiam na coś innego.

To jest film o przemocy w rodzinie. Proszę zwrócić uwagę na jeden szczegół: twarze i ciała kobiet, mężczyzn i dzieci wyglądają tak samo. To jest jedna kobieta, jeden mężczyzna i jedno dziecko! To jest rodzina 2+1. Mąż brutalnie domaga się od żony seksu. Ona tego nie chcę, broni się. Mąż wylewa swoją złość na dziecku. Może go nie zabija, może tylko uderza. Wg mojej interpretacji dochodzi do jakieś przemocy, obecna w filmie scena rzucenia dzieckiem o kamień jest wieloznaczna. Żona najpierw wyraża rozpacz, ale potem godzi się z mężem. Jeśli przyjmiemy, że dziecko nie zostało zabite, a tylko np. spoliczkowane to ta zgoda ma sens. Dochodzi do pojednania. Obecna w tle twarz innej kobiety może być sumieniem lub wątpliwościami żony. Żona z miłości (lub z innego powodu- np. z nadziei lub z zaakceptowania roli żony) jedna się z mężem. Ale twarz innej, jakby patrzącej na to pojednanie kobiety wyraża co innego...

Dumała opowiedział historię, jakich w ludzkich domach dzieje się zapewne wiele. Miazga!