Jeff Daniels powtórzył rolę Joshuy Lawrence'a Chamberlaina z filmu "Gettysburg".
Tom Berenger został poproszony o ponowne zagranie roli Jamesa Longstreeta (wcielił się w tę postać w "Gettysburgu"), ale odrzucił propozycję i został zastąpiony przez Bruce'a Boxleitnera.
Martina Sheena poproszono o powtórzenie roli gen. Roberta E. Lee, ale aktor musiał odmówić, ponieważ zajęty był kręceniem serialu "Prezydencki poker".
Robert Duvall, grający generała Lee, jest jego potomkiem.
Ted Turner, producent wykonawczy, zagrał małą rólkę płk. Wallera T. Pattona. Pojawia się on w scenie, gdzie Konfederaci bawią się przy tańcu i śpiewie.
Kevin Conway odrzucił propozycję drugoplanowej roli w trylogii "Władca Pierścieni" m.in. po to, aby móc powtórzyć tu swoją rolę sierżanta Bustera Kilraina z filmu "Gettysburg".
Mira Sorvino była jedną z pierwszych osób, która dołączyła do obsady. Reżyser Ronald F. Maxwell uznał, że wypada zaangażować ją do projektu, ponieważ jego wcześniejszy projekt ("Joan of Arc: The Virgin Warrior") nie wypalił. Mira miała zagrać tam tytułową rolę.
Początkowo to Russell Crowe miał zagrać Stonewalla Jacksona. Aktor wyraził nawet zainteresowanie rolą, lecz wycofał się, tłumacząc się potrzebą powrotu do Australii i zrobienia sobie przerwy w graniu w filmach. Rolę Jacksona zaoferowano więc Stephenowi Langowi, który już wcześniej podpisał kontrakt na powtórzenie swojej roli generała George'a Picketta z filmu "Gettysburg". Ostatecznie rolę Picketta przejął Billy Campbell.
Jeff Shaara, autor książki "Gods and Generals" (na której luźno oparty jest film), pojawia się w filmie w tej samej scenie, w której występuje Ted Turner. Pisarz gra siedzącego na widowni wąsatego oficera.
Często wyraźnie widać, że muszkiety i bagnety zrobione są z gumy.
Kiedy bracia Beal wyruszają na wojnę, mikrofon oraz lampy do oświetlania planu odbijają się w ich napierśnikach.
W czasie pierwszej bitwy jeden z zabitych żołnierzy ma na sobie nowoczesne buty. Wyraźnie widać literę H na podeszwie buta.
Podczas bitwy pod Chancellorsville, A.P. Hill zostaje przedstawiony jako generał brygady, mimo że był wtedy generałem majorem.
Widoczny w dolnej części ekranu tekst przedstawia dowodzony przez generała brygady Thomasa R.R. Cobba oddział jako "Irlandzki Regiment" ("Irish Regiment"), podczas gdy Cobb dowodził "Irlandzką Brygadą" ("Irish Brigade").
Podczas bitwy pod Fredericksburgiem, St. Clair Augustine Mulholland był majorem, a nie podpułkownikiem, jak zostało to pokazane w filmie. Dowodził wtedy 116 Pułkiem z Pensylwanii wchodzącym w skład brygady Maeghera, a nie całą brygadą.
W rzeczywistości 20 Pułk z Maine nie atakował samotnie w bitwie pod Fredericksburgiem, jak zostało to pokazane w filmie. Pułk ten był wtedy częścią korpusu Armii Unii i uczestniczył w walce wraz z resztą brygady.
W scenie rozstrzelania trzech dezerterów, skazaniec stojący najbliżej kamery ma na oczach opaskę, która ledwo co je zasłania. Jednak w kolejnym ujęciu, opaska jest o kilka centymetrów szersza i całkowicie zasłania oczy dezertera.
Kiedy po bitwie pod Fredericksburgiem, Hancock odwiedza dom rodziny Beale'ów, jego fryzura kilkakrotnie zmienia się między ujęciami.
Kiedy Jeb Stuart odwiedza Jacksona w obozie, przedstawia się jako podpułkownik, mimo że nosi insygnia pełnego pułkownika. Ponadto w pewnym momencie tej samej sceny Jackson nazywa Stuarta generałem.
W rzeczywistości Lee i Jackson nie nosili brody na początku wojny secesyjnej, jak zostało to pokazane w filmie. Lee miał lekko siwiejące czarne włosy i opadające wąsy, jakie często nosili amerykańscy oficerowie w latach 50. XIX wieku. Swoją dobrze znaną brodę zapuścił dopiero służąc jako doradca wojskowy Jeffersona Davisa. Jackson z kolei był gładko ogolony, a brodę zapuścił już podczas wojny i to raczej z powodu braku zainteresowania swoim wyglądem.
W scenie ataku 20 Pułku z Maine na pozycje Konfederatów możemy zauważyć, że co najmniej jeden żołnierz upada jeszcze przed eksplozją pocisku, który rzekomo miał go powalić na ziemię.
W scenie walk na ulicach Fredericksburga możemy zauważyć, że statyści wcielający się żołnierzy obu stron celowo strzelają ponad głowami swoich rzekomych wrogów, zapewne ze względów bezpieczeństwa.
W jednej ze scen generał Jackson daje Jane Corbin naszywkę ze swojej czapki. Od tego momentu zawsze nosi czapkę bez naszywki, ale w scenie egzekucji dezerterów naszywka ponownie pojawia się na czapce.
Kiedy 20 Pułk z Maine ustawia się w luźnej formacji w obozie, jeden z żołnierzy pali fajkę firmy Peterson, które zaczęto produkować w Dublinie dopiero w 1894 roku.
Część scen kręcono w akademii wojskowej Virginia Military Institute oraz na Uniwersytecie Waszyngtona i gen. Lee w Lexington. Nowoczesne elementy otoczenia, takie jak klimatyzatory, zostały usunięte cyfrowo.
Część scen nakręcono w posiadłości Roberta Duvalla w stanie Wirginia. Podczas Wojny Secesyjnej odbywały się tam potyczki wojsk Unii z Konfederatami.
Film nakręcono w miastach Baltimore, Clear Spring, Hagerstown, Middletown, Sharpsburg (Maryland, USA), Leesburg, Lexington, Stauton, Winchester (Wirginia, USA), Charles Town i Harper's Ferry (Wirginia Zachodnia, USA).
Film zadedykowano pamięci John F. Maxwella i Royce'a D. Applegate'a.
Kopia filmu leży na półce w sklepie wideo w "Film Geek" (2005).
Magnat medialny Ted Turner sam wyłożył 60 mln $ na produkcję filmu (całość budżetu).
Statyści biorący udział w scenach batalistycznych to ludzie zajmujący się odtwarzaniem bitew Wojny Secesyjnej. Część z nich zgodziła się na udział w produkcji za darmo, jednak w zamian wytwórnia filmowa obiecała wpłacenie co najmniej 500,000 $ na konserwację pól bitewnych Wojny Secesyjnej.
Około 200 ludzi odtwarzających sceny bitewne posłużyło jako statyści. Byli oni dostępni 24 godziny na dobę, 6 dni w tygodniu. Stanowili oni rdzeń w zastępach statystów i byli opłacani.
Statyści zagrali żołnierzy Unii oraz Konfederatów. W niektórych scenach widać w mundurach Unii żołnierzy, którzy wcześniej nosili mundury Konfederatów, i odwrotnie.
Podczas kręcenia zdjęć wydarzył się zamach na wieże World Trade Center. Duża część statystów i doradców wojskowych dostała wtedy rozkaz natychmiastowego stawienia się w swoich jednostkach wojskowych.
Do jednej ze scen batalistycznych Thomas G. Smith musiał stworzyć aż 17,000 trójwymiarowych "żołnierzy", oprócz tego "rozrzucił" po miejscu bitwy 3,000 komputerowo wygenerowanych ciał.
Scena wprowadzająca, w której Ames i Gilmore besztają Chamberlaina i rekrutów, nakręcona została dokładnie 11 września 2001 r.
Te same sceny plenerowe w sztabie w Burnside musiano kręcić kilkakrotnie. Lato nadeszło wtedy niespodziewanie szybko, komputerowo wygenerowany śnieg dodano w postprodukcji.
Okres zdjęciowy trwał od 28 sierpnia do 14 grudnia 2001 r.
Scena, w której żołnierz Unii oraz Konfederata przekraczają rzekę i wymieniają się upominkami, została nakręcona jako ostatnia.
Z początku MPAA nadała oznaczenie wiekowe "R". Wycięto najkrwawsze ujęcia, aby film mógł otrzymać oznaczenie "PG-13".
Ekipa spędziła cały 2002 r. na montażu, przemontowywaniu, dopieszczaniu wszystkich szczegółów oraz wyświetlaniach próbnych. Film skrócono z 6 godzin do 185 minut, a następnie dołączono część scen, wydłużając go do 217 minut.
Z filmu usunięto wątek z Johnem Wilkesem Boothem (zabójca Abrahama Lincolna) i jego przyjacielem Henrym T. Harrisonem (postać z filmu "Gettysburg"). Wycięto także całą scenę bitwy pod Antietam.
Wersja dla szwedzkiej telewizji jest o 22 minuty krótsza od oryginału, i trwa 209 minut.
Kanadyjska wersja filmu jest o 13 minut krótsza od oryginału, i trwa 218 minut.
24 maja 2011 roku, z okazji 150 rocznicy wybuchu wojny secesyjnej, do sklepów w USA trafiło specjalne dwupłytowe wydanie filmu na nośnikach blu-ray. Zawierało ono trwajacą 280 minut reżyserską wersję filmu. Ukazuje ona między innymi niepokazywaną w wersji kinowej bitwę pod Antietam i historię Johna Wilkesa Bootha, aktora i zabójcy prezydenta Abrahama Lincolna.