Od pewnego czasu przykuwa mój wzrok pewien aktor, a mianowicie Matthias Schoenaerts. Belg z pochodzenia, metr osiemdziesiąt siedem centymetrów wzrostu, „chodzący i kapiący” testosteron, w „czystej” postaci, świetna ekspresja. Ciekawe role filmowe: „Rust and Bone, (Jacques Audiard)”, „Cień”, (Alice Winocour). Jednym zdaniem intrygująca mnie osobiście postać, nie tylko belgijskiego kina.
Rola Jackyego Vanmarsenille w „Rundskop” jest, jak gdyby stworzona specjalnie dla niego i mówię to, z pewnym przekąsem. „Głowa byka” to film przejmujący i dosadni. Prosty pod względem fabularnym, ale ze spokojną, stopniowo narastającą narracją i budowanym napięciem.
Historia nietypowa, na wskroś potworna, a zarazem intrygująca, opisuje życie młodego hodowcy bydła. Podła i pozbawiona szczęścia egzystencja, na skutek przerażającego zdarzenia w dzieciństwie głównego bohatera, którego nie sposób w żaden sposób cofnąć.
Ot typowa tragiczna opowiastka o tym, jak to los determinuje życie, ale także zarazem gorzka i cierpka lekcja życia.
„Głowa byka” tematyką kojarzy mi się przede wszystkim z „Irréversible ” -Gaspar Noégo, ale Michaël R. Roskam snuje ją w cudownie wyważonym, delikatnym stylu, co nadaje obrazowi klasy i głębokiej wymowy.
Istnieją bowiem na tym świecie rzeczy nieodwracalne i o tym właśnie jest ten film. który został uhonorowany nominacją do Oscara i Cezara. Bardzo dobry Matthias Schoenaerts, a także ciekawa kreacja Jeroena Percevala, znanego z filmu „Ardeny”.