Mnie film ścisnął za serce człowiecze i kinomaniacze bardzo. Nie ukrywam, że ta forma mnie połknęła i wyprawiła w niezwykłą podróż emocjonalo-empatyczną. Oczywiście, że materiał jest przycięty i dostosowany, ale to jest właśnie jeden z sekretnych punktów dla nas jako widzów - osobiście uważam, że zdecydowana część tych rozmów toczyła się w szerszym zakresie niż widzimy ją w filmie. A jednak mam wrażenie, że ci ludzie wyrazili zgodę na publikację ich wizerunków, czasami bez ujawniania głębszych szczegółów na wizji. I to jest moim zdaniem moc reżysera, że potrafił zachować bardzo osobistą część tych wyznań dla siebie, a opublikować fragmenty które dadzą do myślenia nam, postronnym widzom. Z jednej strony rozumiem komentarze, że Robert miał większą historię do przekazania, ale co jeśli sam po zobaczeniu materiału uznał, że to za dużo? Osobiście mam wrażenie, że reżyser dał ludziom potrzebną przestrzeń do wyrażenia siebie, co nie oznacza że każdy widz musi znać 100% historii.