...w tym filmie dogłębnie urzeka. I nie jest to naga Stone wcale. Choć pewnie i tak rzecz rozbija się o estetykę. Trochę brudną, groteskową, straszną, wypomadowaną, perukową, znakomitą. A obraz, na który patrzymy wcale nie wygląda na "historyczny, biograficzny", bardziej jak ponura baśń o toksycznym trójkącie, o królowej, jedynej jej bliskiej osobie i skrzywdzonej przez los, socjopatycznej dziewczynie. I są to z jednej strony peany na cześć scenografii i make-up`u ale z drugiej też dla reżysera, bo być może najfajniejsza we wspomnianej estetyce nie jest ona sama, ciekawsze jest to jak przekonująco obraz koresponduje z tematem. A film mówi o miłości (jakkolwiek niekoniecznie polecam go na walentynkowy wieczór), o samotności trudnych ludzi w trudnych warunkach. Do obejrzenia, chyba najlepiej w kinie.