Film opowiada historię krótkiego, ale intensywnego życia świętej siostry Marii Faustyny Kowalskiej. Żyła tylko 33 lata, ale swoją pobożnością, skromnością i pokorą dla zrządzeń losu zaskarbiła sobie uwielbienie i cześć u wiernych i duchowieństwa.
Jest początek XX wieku i aby zostać przyjętą do klasztoru, należy wnieść posag. Faustyna już jako dziewczynka była bardzo religijna i zbierała każdy zarobiony grosik na tenże posag. Gdy dostaje się do klasztoru, przeżywa głębokie rozczarowanie - otacza ją grupa złośliwych, zawistnych i leniwych sióstr. Jej wiara jest jedynym oparciem. Jest pogodna i bez żalu znosi trudy pracy w klasztornej piekarni. Jej pierwsze widzenie Chrystusa nie zostaje poważnie potraktowane i Faustyna zostaje "karnie" przeniesiona do klasztoru w Wilnie. Tam znajduje zrozumienie u spowiednika ks. Sopoćko, który pomaga jej w spełnieniu widzenia, w którym objawia się jej postać Chrystusa - powstaje charakterystyczny i obecnie powszechnie znany obraz. Pracując w ogródku Faustyna nabawia się gruźlicy. Jest coraz słabsza, pomimo tego żarliwie się modli i nie traci wiary.

Historia życia świętej siostry Marii Faustyny Kowalskiej, którą Jan Paweł II kanonizował w 2000 roku. Jest rok 1925. Młoda, 20-letnia Helena wstępuje do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożego Miłosierdzia. Przyjmuje imiona Maria Faustyna. Wkrótce zaczyna ukazywać się jej Chrystus. Matka przełożona, a także jej spowiednik nie wierzą jej do tego stopnia, że postanawiają poddać ją badaniom psychiatrycznym. Mając 33 lata siostra Faustyna zapada na gruźlicę.

Filmowa opowieść o polskiej mistyczce, siostrze zakonnej, św. Marii Faustynie Kowalskiej. Młodej i wrażliwej Faustynie (Dorota Segda) objawia się Chrystus. Święta spotyka się z niezrozumieniem otoczenia. Głębię jej duchowych doświadczeń znakomicie oddaje niezwykły klimat filmu z piękną muzyką Wojciecha Kilara.