Trudno mi oceniać film od strony "wykonania" bo nie bardzo się na tym znam choć mogłabym się wypowiedzieć na temat gry Rayana Goslinga. Uwielbiam go za rolę w filmie "The Notebook" ktory jest jednym z moich ulubionych pomimo faktu iż nienawidzę filmó romantycznych z obowiązkowym happy endem. Ostatnio oglądałam również "Idy Marcowe" które już pokazały inną stronę Rayana. Ale ten film i ta rola to już zupełnie, zupełnie inny biegun. To budujące ,że jest aktorem tak wszechstronnym ale przyznam szczerze ,ze choć w "Fanatyku" wygląda przekonywująco to w jego grę jakoś nie uwierzyłam do konca. Nie wiem z czym to jest zwiazane, ale jego gesty, mimika sprawiala wrażenie wystudiowanej i wysilonej. Ale to jakbym sie juz chciała czepiać szczegółów bo ogólny wyraz jak najbardziej na plus. Jeśli zaś chodzi o film to jest czytelny, poszególne sceny wynikają jasno z poprzednich, oglądając nie glowiłam się nad tym co jak i dlaczego. Choć trochę nie zakumałam postawy Carli. Wogóle ta postać to dla mnie jakaś wielka niewiadoma, jakby mi ktoś wyjaśnił dlaczego miała taka zajawkę na bycie żydówką, dlaczego Miriam chciała żeby Danny nagrał ją na dyktafon, domyślam się że była wtyczką prokuratury w świecie faszystów tak? PRzyznam bez bicia ,że mi ten wątek umknął.

Ciekawy jest dla mnie niezwykle ten wewnętrzny konflikt głownego bohatera. Z jednej strony antysemita, faszysta, pasjonat Hitlera i jego kumpli a zdrugiej strony żyd i to nie tlyko z pochodzenia ale i przekonania o czym świadczy chociażby szacunek do tory.
Tak mi się wydaje ,że takich dylematów dziś młodzi ludzie mają coraz więcej, może nie aż tak granicznych ale jednak. Wychowani w religi, nauczeni zasad, reguł...ok ale nie wolno wątpić, nie wolno pytać. Czemu jest tak a nie inaczej?! Bo tak i już. Jak pytasz znaczy że nie wierzysz, jak wątpisz znaczy ze jesteś słaby... Ja wychowana byłam w religii katolickiej, przyjełam sakramenty, znałam przykazania, czytałam biblię... ale jak czegoś nie rozumiałam pytałam, szukalam zrozumienia i oczekiwałam konstruktywnej dyskusji. KSieża mnie zbywali albo wręcz atakowali, podobnie jak małego Dannego nauczyciel. Masz wirzyc i już, masz ślepo isć za wiarą i nie zadawać pytań... Wpadłam w bunt, nie objawił sie on faszysmem itp, nie podpalam kościołów i nie morduje chrześcijan ale nie chodzę do koscioła, nie cierpie księży i krew mnie zalewa na widok ślepo podorzajacych za wiarą ludzi. Wewnątrz wierzę ale już nie identyfikuje sie z żadna religią bo nikt nie pomógł mi nigdy zrozumieć. Nie chcę wierzę w imię zasady "bo tak"... i nie sądzę że to świadczy o mojej małości...

To swego rodzaju przestroga dla rodziców, nauczycieli, duchwnych calej reszty społeczeństwa ,że o religii trzeba rozmawiać, trzeba podejmować dyskusje, wytaczać argumenty inaczej coraz więcej młodych odchdozic będzie od koscioła a wśród nich znajdą sie tacy ktorzy przerobią to niezrozumienie w nienawiść... i nie móie tu tylko o katolikach ale o wierzących w cokolwiek...