"Fanatyk" jest z pewnością filmem bardzo dobrym lub dla innych nawet wybitnym, lecz dla mnie ma jedno, aczkolwiek bardzo poważne "ale". Tematyka tego filmu dotyczy mnie naprawdę w małym stopniu. Nie spotkałem się jeszcze osobiście z żadną z prezentowanych w filmie subkultur, jak neonaziści czy neofaszyści, podobnież jak z obyczajami i wyznaniem semickim. Oczywiście nie mam na myśli różnych śpiewek ze stadionów piłkarskich czy napisów na murach domów w polskich miastach. Akurat tego jest pełno, tyle, że to nie to samo i w zasadzie nie o to chodzi. Dlatego też ciężko odnieść mi film do siebie, do własnych przeżyć czy spostrzeżeń. A niewątpliwie takie refleksje nadają sens i odpowiednią rangę filmowi.
Ale nawet pominąwszy tą kwestię, z filmu można wiele wynieść. Podstawę stanowi tu główny bohater - Danny Balint. Mi po filmie przed oczami stanęły niemal natychmiast obrazy z filmu "Stowarzyszenie Umarłych Poetów", w którym to główni bohaterowie poszukują własnej drogi przez życie, własnej formy. W "Fanatyku" jest bardzo podobnie. Danny także jest buntownikiem i także poszukuje własnej drogi, ta przekazywana bowiem przez Torę jest dla niego tylko zbiorem suchych nakazów nie wydanych wcale przez Boga. Znamienne jest tu stwierdzenie wypowiadane przez Dannego w pewnym momencie, że w zasadzie to nie ma znaczenia czy Bóg istnieje czy nie. To nic nie zmienia...
Jednak to, co najbardziej fascynuje w filmie to niejednoznaczność bohatera, jego wyrzuty sumienia. Pomimo, że przyłącza sie do splądrowania synagogi, to nie może znieść tego, jak jego koledzy niszczą Święte Księgi. Jego największym problemem jest to, że jest człowiekiem inteligentnym i myślacym i pewnie dlatego jest też taki niezwykły. Poza tym w trakcie trwania filmu jego postać ewoluuje, staje się coraz bardziej dojrzała. Danny dochodzi do bardzo dziwacznych wniosków, których po jego postawie z początku filmu za nic w świecie nie należało sie spodziewać.
I dlatego warto ten film obejrzeć: dla spojrzenia na metamorfozę głównego bohatera, na jego poszukiwania własnej formy; aby zobaczyć coś innego, niesztampowego... Warto.