niby wszystko na swoim miejscu, reżyser, Austin, Elvis, ale suma tych wszystkich składników wychodzi na zero albo i mniej, przede wszystkim nieciekawie i nudno, jak można tak ciekawe życie przedstawić w tak nieinteresujący, nużący sposób, po drugie wszystko na pół gwizdka, od Luhrmana oczekuję petardy, połączenia Ritchego z Boyle'm, tutaj zanim coś się rozkręca już się kończy, vide scena presleyowego dzieciaka na gospelowym nabożeństwie czarnych i wszystkie późniejsze sceniczne prezencje Elvisa (wyróżniłbym tylko Vegasowe 5 minut Allright Mama), jakoś mało muzyki Elvisa, wszytkie jego klasyki albo przerobione albo tylko początkowe 5 sekund, brak wzmianki o kultowym filmowym Jailhouse Rock, no i Butler, niestety jaki by głos nie miał, charyzmy Presleya absolutnie nie posiada, generalnie, przepraszam, ale nie