Z katalogu noir na Letniej Akademi Filmowej.
Pomysł na cały film jest świetny. Reżyser stworzył cztery postaci o sprzecznych interesach i ułożył ich historię tak by przeszłość wciąż dawała o sobie znać. Przy tym klimat filmu czarnego jest obecny w powietrzu przez cały seans. Coś jedna poszło nie tak...
Po pierwsze, główny bohater. Van Heflin zagrał jak zwykle świetnie. Gorzej z samą psychologią postaci. Czego on w ogóle chce? Raz kręci z jednym dziewczęciem, innym razem z drugim. Nie wiadomo czemu i co ciekawe, nie ma on żadnych wątpliwości względem swoich wyborów. Dopiero po jakimś czasie zmienia je pod wpływem chwili. Po drugie, wątki melodramatu są aż za bardzo ckliwe. Rozbawiła mnie scena w której niespodziewanie Martha i Sam znaleźli w lesie ognisko. "Och popatrz, kiedyś też paliliśmy ogniska, chlip". Trzecim moim zarzutem jest kretyńskie zakończenie. Na siłę chciano nas zaskoczyć. Jednak to działa tylko gdy zwroty akcji są prawdopodobne.
Ogólnie to niezły noir. Myślę że bardziej wprawiony reżyser byłby w stanie zrobić z tego arcydzieło. Wyszło jak wyszło i nadal polecam mimo kilku istotnych wad.