To naprawdę piękny film, wcale nie łatwy, wcale nie prosty. Świat oczami wchodzących w dorosłość ma inne wysycenie, inną konstrukcję. Wszystko jest czarne bądź białe, nie ma miejsca na kompromisy, na rezygnacje, na zawieszenie w przestrzeni samych pytań. A przecież czasem nie sposób znaleźć czy dać odpowiedzi. Czasem się do nich dożywa, czasem nadchodzą same, z czasem czy doświadczeniem. Młodość chce wszystko na już, na raz i na zawsze zarazem. Może to i dobre z jednej strony, bo czegoś się chce, o coś walczy. Z drugiej umyka wiele aspektów, mnóstwo walk wewnętrznych i zewnętrznych okaże się niepotrzebnych, bo wszystko znajdzie swoje miejsce. Trudno się ułożyć z uczuciami, orientacjami, przekonaniami politycznymi. Wszystko to wymaga dystansu, czasu, spokojnego spojrzenia. Hm, niby to daje dorosłość, ale... pani Alvarez też dozna wstrząsu, być może w odpowiedzi na swoją obojętność, cechę, która chyba dominuje w zaawansowanej dorosłości. Zawsze to można nazwać mądrością lub zdrową rezerwą. Niemniej zestawiając, w tej wojnie młodości o siebie jest dużo więcej prawdy, świeżości, życia. To potrafi dać napęd do zmian, wyzwań, spełniania marzeń. Wszelkich.