Rok 1623, epoka polowań na czarownice i płonących stosów. Gminę protestancką ogarnia obsesja tępienia wszelkiego grzechu - rzeczywistego i urojonego. Anna, druga żona starego pastora, udziela schronienia kobiecie, skazanej za konszachty z diabłem i tą drogą dowiaduje się o okolicznościach własnego zamążpójścia: spalenie na stosie groziło też jej matce, któą uratował pastor dla własnych korzyści. Dla młodej i pełnej życia Anny nie do zniesienia jest przytłaczająca atmosfera domu, obcy jej mąż i konflikty z teściową. Rodzi się w niej namiętna miłość do syna pastora z pierwszego małżeństwa, ale dręczona sprzecznościami wyznaje swój grzech mężowi. To go zabija. Opuszczona przez kochanka, oskarżona przez teściową, wierząc, że sama jest czarownicą, przyznaje rację inkwizytorom i z pogardą idzie na śmierć w ogniu...
To trzeci film Dreyera o kobiecie zamęczonej przez Inkwizycję (po ''Kartkach z dziennika szatana'', 1920 i ''Męczeństwie Joanny d'Arc'', 1928). Tym razem jest nią grzesznica, ale odnosząca moralne zwycięstwo, poddająca się woli Boga, u którego znajdzie niemożliwą na ziemii sprawiedliwość. Film jest więc jednocześnie oskarżeniem układu społecznego niewolącego jednostkę, ogarniętego obsesją grzechu, podejrzeniami i nienawiścią.
Niezwykle wyrafinowane plastycznie, niespieszne i dostojne kino, skoncentrowane na psychice postaci w ich obsesjach i zaciętości.