Niestety jestem srogo rozczarowany. Największymi minusami Legendarnego Super Sajana jest zrobienie z Songa głupkowatego dzieciaka do granic przyzwoitości w ciele dorosłego, zeszmacenie i zerwanie ze spójnością charakteru Vegety, przerażająco drętwe dialogi, dobijanie widza tym samym schematem opowiadania historii, wymyślenie przekazywania energii tylko na potrzeby części średniometrażowych, główny antagonista bez głębi pałający chęcią zemsty z powodu płaczu na sali noworodków.
Większości filmów mogłoby nie być i nic uniwersum na tym by nie straciło, a nawet by zyskało, bowiem psują odbiór całości, łamią spójność, dopowiadają wątki, które nie pasują i guzik wnoszą. Jakby twórcy nie mieli pomysłu na opowieść w tym formacie. Jakby brakowało im czasu na ekspozycję, fillery i zarysowanie motywów oraz postaci. Szkoda, bo była okazja na pokazanie nieszablonowych pomysłów, które w serialu nie mogły się zmieścić.

Tylko dla zagorzałych fanów, którzy łapią wszystko jak leci i dla widzów, którzy są w stanie wiele wybaczyć dla jednej kwestii czy animacji. Zdarzają się pojedyncze kadry, techniki czy żarty, jednak niezmiernie rzadko.

Mam nadzieję, że manga trzyma poziom, tam gdzie filmy zawodzą.

PS
Polecam Historię Trunksa. Pozytywnie się wybija na tle reszty.

PPS
Życzcie mi cierpliwości, zostało mi jeszcze pięć filmów i parę oavek.