magiczny film... tak sie akurat zlozylo, ze obejrzalem go po raz pierwszy kilka dni po seansie 'domu latajacych sztyletow' zhanga yimou. 'dom...' mnie zachwycil i wzruszyl, 'dotyk zen' powalil na kolana i odebral mowe. mozna mu zarzucac, ze jest nieco kiczowaty, ze czasem trudno polapac sie kto jest kim, ze niektore postacie znikaja a inne pojawiaja sie znikad, ze to pseudofilozoficzna bajka. ale to takze esencja gatunku wuxia, trudno nie dopatrzec sie w wiekszosci nastepnych tego typu filmach nawiazan lub zapozyczen z obrazu kinga hu. jest on takze dopelnieniem wspanialej trylogii, w ktorej sklad wchodza dwa nie mniej wazne dziela. mimo to juz od pierwszych scen widac, ze 'dotyk zen' jest klasa sama dla siebie. tu zachwyca zarowno spiew ptakow o swicie jak i potyczka w bambusowym lesie, ogrom gorskich kanionow i blogi spokoj kretej uliczki w zrujnowanym miescie. fabula i bohaterowie to sama klasyka, zebrak i zielarz okazuja sie zdradzonymi generalami, tajemniczy przybysz - wynajetym zabojca, calosc toczy sie wokol walki garstki wojownikow ze slugusami zlego wladcy. trudno jednak mowic tu o wtornosci, obraz kinga hu jest niczym innym jak chinska basnia, a ta z samego zalozenia posluguje sie archetypami. najciekawsza jest tu postac ku shen chaia - wrzuconego w wir przygod fajtlapowatego malarza, ktory nie bedac mistrzem sztuk walk, nie posiadajac nadprzyrodzonych mocy, odnosi najwieksze zwyciestwo. jego posluszenstwu i wzieciu odpowiedzialnosci za powierzone mu dziecko rezyser nadaje range czynu heroicznego, postawionego wyzej niz polowiczne zwyciestwo wojownikow wuxia nad wrogiem. dzielo kinga hu nie tylko w kazdej scenie cieszy oko i ucho, ale daje rowniez olbrzymie pole do interpretacji, co wynika po czesci z widocznych ciec jakim ulegla ostateczna wersja filmu :\. 'dotyk zen' to jednak przede wszystkim trzy cudowne godziny w swiecie magii, walk i filozofii wschodu. wielkie kino... szczerze polecam :)