Pan Shepard bliżej znany z reżyserii "Brzyduli Betty". Targnął się na zabawę w stylu brytyjskim.
Mamy czarną komedię pełną Angielskiego Humoru. Co na myśl przywodzi "Najpierw strzelaj
potem zwiedzaj", jedyne co tutaj jest podobne to nieco ekscentryczny głowny bohater,
impulsywny, pełen wyrzutów sumienia, które wraz z biegiem akcji wyłaniają się z pod mroku
hulanki jaką sobie narzucił. "12 lat więzienia nie można nadrobić trzema dniami chlania."
Niezwykle wulgarny język oraz poetyckie brzmienie, brzmą karykaturalnie wobec tego co się
dzieje na ekranie. Tutaj wielka zasługa Jude Law wykreował charyzmatyczną postać "Dom, który
ma jaja", a zarazem zagubionego w dzisiejszym świecie. Język jak już wspomniany, nieco
poetycki zabarwia naszą hisorię, która bądź co bądź jest prosta. Złodziej wychodzi z więzienia po
12 latach, chce wrócić do gry. Aby to zrobić zwraca się do swojego starego kompana, który robi
audiencję u byłego szefa. Rozpoczyna się wielka impreza. Alkohole wszelakiej maści, kokaina.
Dopiero po przykrych incydentach, przypomina sobie o córce(Emilia Clarke), do której przychodzi,
gdyż nie ma gdzie indziej podążać. Ta za krzywdy z przeszłości nie daje mu szansy
odpokutowania, gardzi nim, tutaj mamy nieco szarą dziewczynę, bardzo naturalną, być może
istniejącą - rzeczywistą, dla niektórych może się wydawać nudna.. Przemyślenia Hemighwaya,
głównego bohatera bardzo emocjonalne, aż czuć żal wobec owej postaci. Nie mniej zabarwione
humorem. Jak w klasycznej czarnej komedia, wielka krzywda schowana za czarnym humorem.
W gruncie rzeczy po 12 latach nieobecności nadrobić się wszystkiego nie da. To historia
człowieka, którego zżera poczucie winy, który chce zapomnieć o problemach swojej egzystencji,
krzywdach jakie wyrządził, oddając się pokusie jaką są nałogi. Jeżeli ktoś ma problem z tym czy
zobaczyć postać Dominica Hemighwaya, naprawdę warto. Jude Law: 10/10.

Film oceniam na 7/10.