Daniel to obrotny ksiądz, mający głowę do pieniędzy, robiący zawrotną karierę. Otoczony luksusem, kontaktujący się z najpotężniejszymi ludźmi, zaginął gdzieś w gąszczu biurokracji, gubiąc prostą wiarę. Wszystko to jednak zmieni się, kiedy kolega z seminarium zostanie oskarżony o zamordowanie młodego chłopaka, parającego się męską prostytucją.
Tak naprawdę film Webba to standardowy kryminał w niecodziennej otoczce. Oto ksiądz, który twierdzi, że jest niewinny, ale nie wyda mordercy i Kościół, potężna organizacja, w której jednostka traci znaczenie. Między młotem i kowadłem zaś ksiądz, który musi rozwikłać zagadkę morderstwa i określić swoją lojalność wobec Matki-Kościoła.
Jednak niepostrzeżenie w tym filmie pojawiają się (być może trochę niechcący) ważkie pytania o to, jak godzić indywidualne, rzeczywiste powołanie i wiarę z wymaganiami, jakie stawia organizacja z olbrzymimi tradycjami. Gdzie kończy się kapłan-pasterz a zaczyna polityk-biznesman. "Dobry pasterz" nie zajmuje się odpowiadaniem na te pytania, choć cząstkowe odpowiedzi można znaleźć jakby na marginesie głównej akcji. Sam film zrobiony jest poprawnie, bez rewelacji ale i bez większych potknięć. Podobała mi się gra Slatera jak i Parker. Sam film pozostawił po sobie dobre wrażenie, choć zdaję sobie sprawę z tego, że wynika to głównie z potencjału, jaki miał w sobie pomysł, niż z ostatecznej realizacji.