Główna bohaterka jest prostytutką. Cierpi niedostatek w Związku Radzieckim i marzy o lepszym świecie. Okazja nadarza się gdy jeden z jej zagranicznych klientów oświadcza się. Wiadomośc o jej wyjeździe nie zadowala jednak nikogo. Przez wielu uznawana jest za zdrajczynię stanu, spotyka się też z zazdrością oraz oporem samego rządu. Pracodawcy boją się dac emigrantce referencje, na jej matkę w pracy naciska dyrekcja, machina biurokratyczna każe dostarczyc niezliczone ilości dokumentów.
To chyba najciekawszy wątek tej opowieści. Stosunek Rosjan na temat wyjazdów za granicę. W zbiorowej świadomości funkcjonuje jako zbrodnia, coś niemoralnego. Wydaje się że bardziej potępia się emigrację, niż zawód głównej bohaterki. Niestety po jakimś czasie do wytykania jej palcem dołącza sam reżyser. Wydźwięk jaki przybiera "Dewizówka" w drugiej połowie filmu jest niepokojący, ale to zobaczycie sami, jeśli zdecydujecie się na seans.
Film sam w sobie jest nierówny. Bywa naiwny. Jest też fatalnie udźwiękowiony. A jednak swoje momenty ma. Najlepszym jest jego środkowa częśc gdy Tatiana pokonuje kolejne przeciwności związane z wyjazdem, a na ich miejscu wyrastają następne.
Elena Yakovleva nie tylko zagrała całkiem dobrze, ale ma bardzo zjawiskową urodę. Obsadzenie jej w głównej roli było dobrym wyborem.
Jak na razie jest to najlepszy film, jaki widziałem na rzeszowskiej edycji Sputnika. Oczywiście wyświetlali takie rzeczy jak rewelacyjna "Elena" czy genialne "Idź i patrz", ale te obejrzałem już wcześniej. Zachwytów nie ma, lecz jest solidnie zrobiony dramat z tłem społeczno-politycznym.