Eee tam. Nawet niezły film video. chyba nie oglądasz prawdziwych badziewi typu "Męka" czy "Mord w kawałkach".

Staram się takowych unikać.

"Bardzo mało scen jest z niewidzialnym człowiekiem, a jak się pojawia to wszystko się ogranicza do śladów stóp, skrzypienia, czy wydawania dźwięków."...Noooo, na tym polega niewidzialność, że jest niefotogeniczna, ale... już pisząc poważnie, to film lepiej radzi sobie z ta niewidzialnością niż piszesz, ona jest pokazana bardziej kreatywnie niż oceniasz, np.poprzez ciekawą sekwencję roztrącania ludzi w tłumie, gdy niewidzialny gonił policjanta i dr Dalton albo gdy pokazywano ciała w deszczu. Ja bym wzmógł napięcie poprzez większy nacisk na ukazywanie reakcji innych ludzi (to patent pierwszego filmu o niewidzialności, tego sprzed wojny) - operowałbym pokazywaniem zajść z niewidzialnym z perspektywy ludzi wokół - np. w ujęciu jakiejś matki z dziećmi, następnie dzieciątko pokazałoby palcem na coś, ujęcie spojrzenia matki, a tam coś sie unosi, panika, itd. A w ogóle to film nie jest nudny, nieustannie utrzymane jest napięcie. Owszem, po kilkunastu minutach scenariusz staje się prosty, lecz nadal zaciekawia. Przypomniał mi emocje z dzieciństwa, gdy oglądałem słynny film przedwojenny o niewidzialnym człowieku, z świetnymi zresztą efektami specjalnymi, z podobną koncepcją "niewidzialnego" jako okrutnika i pariasa w świecie widzialnym. (Oceniłem na "6", a może dałbym "6,7").