Cały zestaw szkodliwych rzeczy, jakie można było zrobić w czasie chwilowego zamknięcia - oddać się we władanie influencerom, ponakręcać swoje lęki, prowadzić głupie pogawędki na zoomie, oglądać telenowele. Pokazany niemalże jako udręka nie do zniesienia. Histeryczne nieco podejście. Ale rozumiem, że dla niektórych była to trauma. Dla innych, w tym dla mnie było to upragnione od lat zwolnienie tempa i robienie wreszcie tego, co lubię, a nie tego co muszę. Przynajmniej przez kilka miesięcy. Aż tęsknię.
Ciekawie to jest przedstawione i podoba mi się różnorodność ekspresji.