nie mogę się oprzeć wrażeniu, jak biedniutki film dostajemy porównując go z Darkest Hour. nie mówię już wysiłku inscenizacyjnym, choć oglądając Churchilla zupełne nie mamy najmniejszego wrażenia że Wielka Brytania jest krajem ogarniętym wojną. także kreacja Cox'a, który ogranicza się tu li tylko do puszczania kłębów dymu z cygar palonych bez przerwy to niestety nie mięsista, pełna życia postać Oldmana.
Churchill to też inny obraz tego polityka, to człowiek porażka, którego obecność na scenie polityczno-wojennej sprowadza się w tym filmie li tylko do pisania płomiennych przemówień i żarcia się ze wszystkimi, po to by ci inni właśnie pokazywali mu jego przykre miejsce w szeregu, jako człowieka z którym mało kto się liczy bo mało kto szanuje jego zdanie.
pomijając kwestie prawdy historycznej, zdecydowanie wolę porywające Darkest Hour od nudnego, boleśnie teatralnego w złym słowa tego znaczeniu Churchilla.