Ciężko mi jednoznacznie określić, scharakteryzować Purowskiego jako dyrektora. Z jednej strony przejawiał karygodne zachowania, szerząc prywatę i traktując PGR jako swoją własność, z drugiej jego intencje i pragmatyzm w kierowaniu PGR-em były bardzo czytelne i raczej słuszne. Pozwolił chopakowi czyścić konie, dając mu możliwość pracy w tym prowincjonalnym miasteczku bez perspektyw. Zbuntował się przeciw wycince lasu na papier toaletowy, wiedząc, że dobra natury nie leży tak haniebnie zaprzepaścić. Nie przyjął medalu za zasługi.
Być może na Purowskim leżała zbyt wielka odpowiedzialność. Być może film pokazał jakie są skutki pełnienia funkcji kierowniczej w takim gigantycznym przedsiębiorstwie/gospodarstwie rolnym i czym okupione jest trzymanie w ryzach miasta, gdzie centrum oświatowo-kulturowo-rozwojowym był własnie PGR. Purowskiego łączyły z prominentami w miasteczku koneksje i interesy. Gorzelnia, stadnina koni, pola uprawne, szklarnie itd itd. Wykorzystując te możliwości szerzył politykę partykularyzmu, jednak moim zdaniem robił on to dla wyższych racji. Wszka gdyby nie on - dyrektor PGR-u to miasteczko zdechłoby z głodu. Ojciec miasteczka, twardy i surowy, jednak sprawiedliwy i kochający. Tak bym określił Purowskiego.