Niezwykłej atmosfery filmu dopełniają cudne zdjęcia - zarówno te w ciepłej, sepiowej tonacji, jak i te zimne, sine obrazy opowiadające o wburzonym morzu i o zimie w górach... I właśnie w owych niemych sekwencjach, w zdjęciach, w artystycznych subtelnościach montażu, w psychologicznej głębi najmniejszych epizodów tkwi cały sens i cała mądrość tej opowieści o chaosie wszechświata i o przedziwnym porządku ludzkiego serca. Nic nie jest tu powiedziane dosłownie - do wszystkich znaczeń dochodzi się detektywistycznie - poprzez badanie odległych zdarzeń, przedmiotów, strzępków wspomnień, obrazów, cieni dawnych uczuć