Z pewnością nie jestem filmoznawcą ale swój gust mam i chciałabym wyrazić opinię osoby, która filmy różne ogląda, ma swoje ulubione gatunki a od niektórych celowo stroni. Jednym z tych gatunków jest polskie kino dramatyczne, zawsze przedstawiające obrazy w zimnych, ponurych barwach, naszprycowane przekleństwami i przemocą. Niestety dałam się zwieść recenzji pana Tomasza Raczka, którego bardzo szanuję a za którego kanałem na youtube przepadam. Od razu zaznaczam, że jestem fanką filmów "feel good" ale dobry dramat też docenię. Niestety w tej produkcji spełniły się wszystkie moje najgorsze filmowe koszmary. Byłam przerażona scenami z poprawczaka, zakończenie filmu powoduje drgawki u osób mających jakąkolwiek wrażliwość. Dramat goni dramat, ja tego seansu znieść nie mogłam. Nuda okropna. Polska B a może nawet C przedstawiona w sposób najgorszy z możliwych - nędza, ciemnogród, alkohol, przemoc, patologia, zawieść. Jakże można delektować się takimi doznaniami "artystycznymi"? Nie rozumiem tej sztuki, tak samo jak nie rozumiem muzeów sztuki nowoczesnej gdzie przyklejonego banana taśmą do ściany wycenia się na pół miliona złotych. Kończąc tę wypowiedź chciałabym tylko dodać, że faktycznie aktor grający główną rolę może być "hipnotajzing". Nie można mu z pewnością odmówić wyjątkowej urody, która w tej branży jest szczególnie pożądana. Chciałabym go zobaczyć w jakiejś innej, bardziej zjadliwej produkcji.