Film jest wyprodukowany przez Amerykanów, za to spora część jego fabuły to przeniesiona na superbohaterską rzeczywistość krytyka amerykańskiego imperializmu. To przede wszystkim decydenci tego kraju przeprowadzają interwencje mające na celu zaprowadzić ład i porządek tam, gdzie jest gorąco. Nie inaczej wygląda to w przypadku Stowarzyszenia Sprawiedliwości, które nie baczy na to, że nie są specjalnie chciani w państwie, do którego przybyli, przy okazji robiąc szkody. Wszystko w imię światowego porządku i stabilności. Teth-Adam nie jest urodzonym pacyfistą, ma w sobie mrok i zemstę, ale ludowi Kahndaqu to nie przeszkadza - potrzebują natchnienia do wyzwolenia. Fabularnie "Black Adam" nie jest specjalnie bogaty w zmieniające rzeczywistość o 180 stopni zwroty akcji, aczkolwiek kilka niezłych się zdarzy.

Dwayne Johnson długo czekał na tę rolę i ciężko mu się dziwić. Jest w niej absolutnie świetny - nawet jeśli czuć w nim patos, to jednak nie jest on kolejnym przeklejonym herosem w rajtkach. To znacznie bardziej zniuansowana postać prowokująca do pytania o definicję bohaterstwa. Tej, w powszechnym rozumieniu Black Adam nie spełnia. Pierce Brosnan jako Doctor Fate jak zawsze prezentuje klasę. Doskonale pasuje do postaci podstarzałego, ale opanowanego i dystyngowanego czarodzieja. Aldis Hodge (Hawkman) jest "bojowo pokojowy". Z jednej strony chce za wszelką cenę zaprowadzić porządek, z drugiej, gdy przyjdzie co do czego, poświęci własną pierś i pięść. Noah Centineo przyzwoicie wypada jako nieopierzony i śmieszkujący żółtodziób, natomiast Cyclone (Quintessa Swindell) jest po prostu nijaka. Najlepszą kobiecą postacią jest Adrianna, grana przez Sarah Shahi. Można mieć wrażenie, że to połączenie Jane Foster i Lary Croft, które naprawdę działa.

Sceny akcji jednym wydadzą się sztuczne, innym wciągające - ja należę do tej drugiej grupy. Przekonali mnie ludzie odpowiedzialni przede wszystkim za muzykę i udźwiękowienie, ale także za montaż czy zdjęcia. Warstwa wizualna czasami zdaje się zalecieć sztucznością, ale co z tego, gdy główny bohater bije w oczy swoją siłą, a efekty specjalne są widowiskowo rozbuchane?

Nie ma co się oszukiwać - idąc na "Black Adama" nie uświadczycie arcydzieła o porywająco oryginalnej fabule, jednak film Jaume Colleta-Serry jest czymś więcej niż oklepaną bohaterszczyzną firmowaną przez mięśnie "The Rocka". To składna historia, przemycająca mniej lub bardziej świadomy, ale wiarygodnie wypadający społeczny wątek, ubogacona świetną grą Johnsona i Brosnana. Jedno z większych zaskoczeń roku.