Czekałam na ten film, chociaż nie spodziewałam się niewiadomo czego. Po Boys over flowers byłam zadowolona, że zobaczę Kima w czymś innym. Ten film może być filmem z pewnym konceptem artystycznym, stąd te "dziury", myślę, że dość łatwo mozna "posklejać" dane wątki. Trochę mi przypominał jakąś etiudę. Jeżeli chodzi o fabułę, to jest to historia o miłości, która ma porażającą siłę zawladnięcia człowiekiem, przez co staje się zgubna, wręcz destruktywna. Tytuł sugeruje, żeby mierzyć wysoko, nie poddawać się i dążyć do upatrzonego celu. Główny bohater chciał być kimś, marzył o zagraniu pierwszoplanowej roli, do tego doszły opłaty za leczenie ukochanej, przez co stał się członkiem podejrzanego światka parającego się hostingiem, z którym wcześniej miał kontakt poprzez znajomego. Znosił wszelkie upokorzenia i bezsensowne wylewy agresji, zresztą wcześniej z tym akurat nie było wcale lepiej.
Zastanawiam się, czy całej tej artystycznej wizji, bo nie mogę uwierzyć, że ktoś próbował zrealizować scenariusz z wcześniejszym brakiem uzupełnienia go, nie można było przedstawić w sposób bardziej zrozumialy i wyraźny. Poza tym widząc Kim Buma wcześniej miałam wrażenie, że chłopak umie grać. Tymczasem zrobiono z niego ofiarę, która na siłę miała wzruszyć widza, widać, że nawet nie brano pod uwagę jego zdolności aktorskich, a tylko popularność i ładną buźkę. Cały film składa się z samych naciągnięć i przegięć. Wrzucili tu przystojnych młodzienców w idelanie skrojonych garniturach, 'tragiczną" miłość, walki pomiędzy gangami, showbiznes, mroczny, zakazany półświatek badboy-i i liczyli na to, że z takimi sprawdzonymi składnikami musi się udać. Tymczsem wyszło dziwacznie, sztucznie i irytująco. Szkoda mi Kim Buma...