Potwierdzam, pisząc ten komentarz jeszcze kończę film. Zmorduję go do końca bo się waham między oceną 1, a 2. Straszna bieda. Dam 1 chyba, żeby nie zachęcać do tworzenia podobnych dzieł.

Muszę się zgodzić, mnie się ten film też nie podobał

Dałem 3 ale tylko za obsadę, gdyby nie znani aktorzy było by 1moze naciągane 2

Polecam osobom o wygórowanym i wyszukanym guście na przekaz, jakość i obraz produkcji. Interesująca opowieść przedstawiająca brutalnie jak grzeszne uczynki przynoszą okropne skutki w naszym otoczeniu, nawet tym którzy sami żyją z tego iż czynią zło na co dzień. Najgorzej cierpią jednak niewinni. Ponownie jak Symetria na tle dylematów moralno-biblijnyc, reżyser wyeksponował realia życia uwikłanych w machinę prawną zwaną wymiarem sprawiedliwości, który nie musiał by istnieć w naszym świecie, gdyby ludzie niezależnie od wyznania, przestrzegali tylko dziesięciu przykazań. Niestety film nie jest dla telewizyjnych i mainstreamowych widzów zabijających nudę swojego życia konsumpcją kolejnych filmów czy seriali. Jest kilka nawiązań do Symetrii, oznaczające iż jest to kolejna część powiązanych ze sobą losów i historii, tworząca kompozycje w stylu Dekalogu, bo przecież na tym samym tle wartości dekalogu, przedstawia nam losy bohaterów, którzy pełnią rolę trochę biblijnych postaci z przypowieści. Asymetria dzieje się na tle dziesięciu przykazań wplecionych w w formę filmu, która jest rozważaniem nad sensem sprawiedliwości prawa niebiblijnego i podszytym tutaj tłem, które przedstawia jak jedna decyzja (sprzeczna z dekalogiem) w zależności od wyboru może wpływać na losy innych, co niesie za sobą morał, że jeśli czynimy drugiemu to co niemiłe to sami krzywdzimy siebie lub bliskich bo te złe wybory przynoszą negatywne skutki ludziom z nami powikłanym. Nasuwa się tutaj przemyślenie o tym, że biblia pięknie komponuje się z prawami fizyki, które przecież tak samo interpretują następstwa zdarzeń, w logice przyczynowo skutkowej. Jest akcja, jest reakcja. Jest przyczyna, można wysnuć wniosek. Prawda jest jednak taka, że zanim dopuścimy się złego uczynku, wszystko zaczyna się od intencji i jeśli mamy jasno regulowany kodeks wartości, to społeczeństwo nie jest skazane na tak tragiczne losy, które mogą spotkać każdego z nas, z powodu iż inny bliźni w społeczeństwie, właśnie złamał zasady dekalogu.
Czytając komentarze i patrząc na oceny tego filmu, widzę że mamy coraz mniej świadomych widzów, którzy potrafią dostrzec głębie dzieła, wymagając od widza skupienia, myślenia, empatii i chęci wyciągania wniosków zbudowanej na tle jasnych i prostych praw dekalogu.
Ludzie widzący tylko elementy przemocy i brutalnego przekazu jako tani chwyt, nie widzą że jest to narzędzie w rękach reżysera które ma dotrzeć do widza niczym chirurgiczny skalpel by wzbudzić w nim empatię i refleksję nad losami ludzi którymi jutro możemy stać się my sami, tylko dlatego, że nie przestrzegamy podstawowych zasad życia w społeczeństwie.
Ciekawy reżyser, który mam nadzieje nakręci jeszcze nie jeden film tak pięknie ujmujący wady systemu w którym żyjemy wymagające natychmiastowej zmiany.
Przy okazji film odróżnia wyszukanego widza, od przeciętnego zabijacza czasu i niewrażliwego na głębsze refleksje i niedoceniającego sztuki filmowej.
Nie bez przyczyny w tym filmie i w Symetrii znaleźli się bardzo ciekawi aktorzy.

Nie wiem, co ćpasz, lub ćpałeś przy tym filmie, że udało Ci się w nim dojrzeć aż taką głębię... Ja nawet nie dotrwałem do końca! Wyłączyłem przed upływem godziny, bo już mnie zaczęło potężnie wkurzać, że naprawdę nic sensownego i ciekawego się nie dzieje.
Jak to napisał ktoś, że po prostu mnie przestało obchodzić co będzie dalej, jak się zakończy... Dobrze, że nie musiałem płacić za ten film...