Witam, niestety muszę sie zgodzić. Nawet American pie: Wesele było przy tym zabawne. Tak naprawdę to mogła być genialna część. A tak? powielanie schematów, niektóre sytuacje naprawdę mało śmieszne. Rozczarowanie 4/10.

Kompletnie się z Wami nie zgadzam.Film zachowuje idealny balans pomiędzy właśnie nostalgią,a dobrą komedią.Zrównoważenie takie sprawia, że całość ogląda się bardzo przyjemnie,Widz może czerpać jednocześnie radość z obrazu,jak i być zmuszony momentami do chwili zadumy nad przemijającym czasem.
Nie wiem w jakim wieku jesteście,ale gdybyście byli w wieku bohaterów,kilkanaście lat po zakończeniu szkoły(pod warunkiem,że owe lata były dla Was szczęśliwe),również podchodzilibyście do wszystkiego przez pryzmat sentymentu,oraz nostalgii.

zgadzam się w stu procentach. Niestety wiek, przemijające i uciekające życie powoduje, że człowiek naprawdę zaczyna patrzeć tak jak robią to bohaterowie. Uważam, że ta część jest świetnie zrealizowana, przemyślana, z przekazem i humorem.

Otóż to.Dla mnie,jako trzydziestokilkulatka ,podejście głównych bohaterów jest zupełnie naturalne,i w pełni zrozumiałe.Pewnie osoby młodsze nie są w stanie zrozumieć takiego zachowania,którym cechują się bohaterzy tego filmu.
Kiedy pierwsza część American Pie była w kinach-byłem z moją paczką z liceum na niej.Dlatego też,jako rówieśnik głównych bohaterów,darzę ten film (a raczej oryginalną serię)ogromnym sentymentem.

Ja najbardziej mógłbym się odnieść do części pierwszej, ale według mnie cała seria (z oryginalną obsadą oczywiście) trzyma poziom, jedynie ostatnia część.. o punkcik mniej. Po prostu, to nie było to samo co poprzednie części, ale to jednak stary dobry American Pie.

Pomimo iż jestem bardzo młodą osóbką, ta część podoba mi się najbardziej ze wszystkich. Dlaczego ? Bo jest prawdziwa i pokazuje jak w życiu wszystko się zmienia. Ci co byli w liceum gwiazdami, niekoniecznie najlepiej poradzą sobie w życiu i najlepiej im się ułoży np. Stiftler, który w liceum był "gwiazdą" nigdy nie wyrósł z tych lat i nic w sumie nie osiągnął w życiu, bp nie potrafił dorosnąć. I ta impreza u niego idealnie pokazuje co się dzieje z ludźmi z biegiem czasu i jak życie się odwraca. Kończę swoje studia i pamiętam jak na początku wszyscy mówili - byleby nie pracować w korporacji, a teraz większość pracuje w korporacjach, inni szukają ciągle pracy - byle się utrzymać. Praca nie zawsze jest ciekawa, czasem nudna. Ludzie chcieliby ułożyć sobie życie inaczej, jak np. FInch, który właśnie pracuje w korporacji i fantanzjuje o ciekawszym życiu, wielu młodych tak ma. Kevin i Jim wspaniale poradzili sobie z dorosłością i doskonale się odnajdują w roli męża/ ojca. Oz odniósł sukces w życiu zawodowym, ale gdzieś chyba niedokońca jest szczęśliwy w życiu.

I jak to pisze, to chyba podwyższę oceną z 7 na 8, bo jeszcze chcę dodać, że rozwaliło mnie zakończenie. Cały film zastanawiałam się czy Finch zaliczy matkę Stiftlera. Domyślałam się, że pewnie jako jedyny z całej czwórki jest singlem, żeby to się wydarzyło, a tu zaskakująca wersja odwrotna.