Nominowany do Oskara, nagradzany na wielu festiwalach film Marcela Łozińskiego. Tytułowe osiemdziesiąt dziewięć milimetrów to różnica pomiędzy szerokością torów w Europie a tych w byłym ZSRR. Brześć - granica między Polską a byłym Związkiem Radzieckim. Tu kończą się europejskie tory kolejowe, dalej biegną szersze. Aby przez to miejsce codziennie mogło przejechać kilkadziesiąt pociągów międzynarodowych, białoruscy robotnicy muszą każdego dnia wymienić kilka tysięcy kół pod wagonami. Marcel Łoziński w tym krótkim, doskonale sfilmowanym i zmontowanym czarno-białym dokumencie, bardzo subtelnie pokazuje, że milimetry te wyznaczają granicę dwóch światów.

Miejscem akcji tego mistrzowskiego filmu jest przejście graniczne w Brześciu między Polską a Białorusią, gdzie przestawia się pociągi z Europy na tory szersze o 89 mm. Nadjeżdża ekspres Paryż-Moskwa. Wagony wraz z pasażerami zostają uniesione do góry, wymienia się podwozia. Międzynarodowa publiczność leniwie przygląda się pracującym robotnikom. Za chwilę pociąg ruszy dalej. Robotnicy czekają na następny transport. To wszystko. Tę codzienną sytuację Łoziński opowiada w sposób przykuwający, z wykorzystaniem kinowego suspensu. Rzeczywistość zostaje rozbita na czynniki pierwsze i złożona na nowo, tak że każdy szczegół staje się intrygujący. Twarze i gesty robotników, gołąbek drepcący po krawędzi peronu, chudy kot, który niesie coś w pysku, porzucona olejarka – wszystko jest ciekawe, staje się częścią jakiejś nierozpoznanej całości. Każdy z nas robi czasem taki film bez kamery, z okien pociągu, przełamując dystans. Być może, o to właśnie chodzi w kinie: o przełamanie dystansu. W tym filmie przełamanie następuje dzięki dziecku z pociągu, małemu chłopcu, który na świat patrzy z ciekawością. Skądinąd wiadomo, że jest to synek reżysera, którego życie naprawdę przebiega między Paryżem a Moskwą. Na początku lat 90., kiedy film powstawał, zapanowało złudzenie, że świat się jednoczy, pękają granice między klasami, narodami, systemami, ludźmi. Tymczasem wszystko stoi w dawnym miejscu. Tory idące na wschód zawsze będą miały inną szerokość.

Tytułowe 89 mm to różnica, jaka dzieli szerokość torów w Europie i ZSRR. Aby pociągi wjeżdżające na teren byłego Związku Radzieckiego mogły dalej kursować białoruscy robotnicy muszą wymienić w nich koła. Pomiędzy nimi a pasażerami pociągów widoczna jest przepaść. Realia ich życia znacznie różnią się od świata podróżnych.