„O 7:35 nad ranem” – Nacho Vigalondo

Ostatniej nocy nie zasnąłem aż nadszedł świt i mam przed sobą dziesięć godzin w biurze, w takim razie, co do diabła prowokuje ten uśmiech o siódmej trzydzieści pięć nad ranem? To musi być kawa, lub może to tost, zapewne jest to masło bądź też marmolada. Gazeta, być może, a może to krzyżówka, szumienie w radiu lub też stukanie łyżeczek.

Być może to ci klienci, poszukujący ciepła w jakiekś gorącej filiżance, w jakiejś rozmowie. Podczas gdy księżyc i gwiazdy, biedne latarynki, niechętnie ustępują miejsca słonecznemu światłu. A może to ta dziewczyna, która wchodzi tu niezwłocznie, zamawia podwójną kawę oraz ciastko, i trzyma je w ciszy siedząc przy tym oddalonym stoliku, zawsze w pośpiechu i samotnie, zawsze o tej samej porze.

O siódmej trzydzieści pięć nad ranem, o siódmej trzydzieści pięć nad ranem.

Dziewczyna jest urocza, to jest oczywiste.
Ale ty i ona nigdy nie zamieniliście nawet słowa.
Nie wiesz gdzie mieszka, ani jak się nazywa.
Z jakiego powodu jesteś nią tak zafascynowany?

Może to jej podkrążone oczy od wczesnego wstawania, tak ciekawy sposób w jaki trzyma filiżankę, lub przez to zamyślone spojrzenie gdy wygląda przez okno, tyle powodów, które dostrzegam, to przez wszystko wszystko i przez nic.

O siódmej trzydzieści pięć nad ranem, o siódmej trzydzieści pięć nad ranem.

Dlaczego nie podejdziesz i nie zagadasz?
Nie wiesz kim jest, nie masz nic do stracenia.
Boisz się, żę ją urazisz lub rozgniewasz.
Lub wyjdziesz na szaleńca i ją wystraszysz.

To nie to, o co chodzi, po prostu nie proszę o więcej, dziesięć minut dziennie z jej życia mi wystracza, nie można zapominać, że najlepszym rzeczom w życiu trzeba pozwolić się rozpocząć i pozwolić się zakończyć.

Raz, dwa.. raz, dwa, trzy i…

O siódmej trzydzieści pięć nad ranem, o siódmej trzydzieści pięć nad ranem.

Teraz wszystko rozumiem, ale musisz coś rozważyć.
Po odegraniu całej tej szopki,
Po tym wszystkim nie ma już odwrotu.
Powiedz coś do dziewczyny, nie pozostawiaj nas zaintrygowanych.

Powiedzieć: ‘Cześć, jak się masz?, jak leci?, jak ci na imię?’. Och, byłoby bardzo dobrze.

Ale jak wszystkie najlepsze rzeczy w życiu, ta piosenka się zaczyna, ta piosenka się kończy.





Tekst oryginału: "7:35 de la Mañana" de Nacho Vigalondo

Anoche no dormia hasta entrada la madrugada y tengo por delante 10 horas de oficina, entonces que demonios provoca esta sonrisa a las 7 y 35 de la mañana. Será el cafe, será la tostada, será la mantequilla o será la mermelada. El periodico quizás, quizás sea el crucigrama, el susurro de la radio, el chin-chin de las cucharas.

Serán esos clientes buscando el calor de alguna taza caliente, de alguna conversacion. Mientras la luna y las estrellas, las farolas pobres de ellas dan paso a regañadientes a la luz del sol. Quizás sea esa chica que entra sin demora, pide un cafe doble y una ensaimada, y se lo toma en silencio en esa mesa apartada, siempre con prisa y sola, siempre a la misma hora.

A las 7 35 de la mañana, a las 7 35 de la mañana.

La chica es mona, eso esta claro.
Pero ella y tu nunca habeis cruzado una palabra.
No sabes donde vive ni como se llama
Donde tienes el motivo para estar tan fascinado.

Quizas sean sus ojeras de recien levantada, su forma tan curiosa de sujetar la taza, o ese gesto pensativo al mirar por la ventana, tantas cosas, yo que se, es por todo y no es por nada.

A las 7 35 de la mañana, a las 7 35 de la mañana.

Porque no te acercas y le hablas.
No sabes quien es no pierdes nada.
Tienes miedo de ofenderla o de enfadarla.
Parecer un loco y asustarla.

No es eso lo que pasa, es que no pido más, 10 minutos de ella al día me valen, no hay que olvidar que las mejores cosas de la vida hay que dejar que empiecen y dejar que acaben.

1,2... 1, 2, 3 y...

A las 7 35 de la mañana, a las 7 35 de la mañana.

Ahora entiendo, todo pero tienes que pensar.
Despues de haber montado todo este tinglado.
Despues de todo esto ya no hay vuelta atras.
Dile algo a la chica no nos dejes intrigado.

Decirle "¿Hola que hay?, ¿qué tal estás?, ¿cómo te llamas?". Oh, estaría muy bien.

Pero como las mejores cosas de la vida, esta canción empieza, esta canción termina.