Z reguły bardzo satysfakcjonują mnie tego typu reżyserskie kompilacje. Cztery pokoje, 11.09.01, Zakochany Paryż - to lubię. Po Trąbce spodziewałam się jeszcze więcej. Troszkę się zawiodłam, chociaż całość oceniam bardzo dobrze. Ciekawa koncepcja, połączenie poszczególnych obrazów motywem wody, miłe przejścia z świetnym motywem muzycznym. A same nowelki. Taka moja opinia:
1.Aki Kaurismaki- obraz zupełnie do mnie nie przemawiający, niestety troszkę mnie zniechęcił, jako że pojawił się pierwszy. Nic specjalnego.
2. Victor Erice- Pięknie, piękne, jeszcze raz pięknie. Niesamowite zdjęcia, czystość obrazu, prostota i klasyka wykonania oraz jakże wymowna cisza, przerywana płaczem dziecka. Dla takiej perełki warto obejrzeć.
3.Werner Herzog- Ciekawa historia w formie dokumentu. Nie dostarczająca może tak wybitnych doznań jak powyższa, ale jak najbardziej pozytywnie odebrana.
4.Jim Jarmusch- tutaj duży zawód, bo uwielbiam Jarmuscha. Niby jego styl reżyserski, ale temat jak dla mnie mało porywający i w mało ciekawy sposób przedstawiony.
5.Wim Wenders- zadowalający. Sama tematyka może nudnawa, ale sposób przedstawienia wizji, halucynacji, jak najbardziej na TAK.
6.Spike Lee- wraz z pierwszym obrazem psują całokształt dzieła. Technicznie ok. Tematycznie znacznie odbiegający.
7.Kaige Chen- Przepiękna nowela nieznanego mi dotąd reżysera. Naprawdę wieńczy dzieło. Wymowna, poetycka, ze świetnym scenariuszem. I pięknie współgrająca z tematem całego cyklu jakim jest czas.